En Objet trouvé (franz. für ‚gfundnige Geegestand‘) isch e Kunstwärk, beziejigswiis e Däil vom ene Kunstwärk, wo us Alldaagsgeegeständ oder Abfäll, wo mä gfunde het, gmacht wird. Mä säit ene Ready-mades, wenn dr Künstler s Objekt, won er gfunde het, gaar nit oder kuum bearbäitet het.

Replik vom Duchamp siner Fontääne im Musée Maillol, Paris
(S Originaal vo 1913 isch furtgheit worde)

S Entstoo und d Objekt ändere

Entstande isch s Objet trouvé im Umkräis vom Dadaismus as skulpturaali Erwiiterig vo dr Kollaasche (Kurt Schwitters, Merz-Baute). Dr Missbruuch und die zwäckfreiji Kombinazioon vo driviaale Geegeständ und Materiaalie in Zämmehäng, wo e nöije Sinn gee häi, und d Erheebig zum Kunstwärk häi spiilerischi, anarchischi und provokanti Züüg ghaa.

Im Surrealismus het s Objet trouvé en eender fetischartige Charakter überchoo. Im Lautréamont si Bild, won er scho im 19. Joorhundert formuliert het, „Schöön wie d Begeegnig von ere Näimaschiine mit eme Räägeschirm uf eme Operazionsdisch“ (gmäint isch e junge Maa gsi) isch nit nume zum „Slogan“ vom Surrealismus worde, sondern au s Objet trouvé in dere surreale Form literarisch vorwäggnoo. S bekanntiste Bischbil vom surrealistische Objet trouvé isch woorschiinlig dr Meret Oppenheim iir Das Frühstück im Pelz (1936): e Dasse, Underdasse und Löffel, alle mit Belz überzooge.

Dr Franzoos Marcel Duchamp het vor de Dadaiste und Surrealiste s Konzept vom Objet trouvé in sine Ready-mades wie Veloraad (1913), Fläschedrochner (1914) und Fontääne (1917) verwirkligt und er isch radikaaler gsi as die. S Veloraad isch no e Kombinazioon gsi vom ene Raad, ere Velovordergable und eme Holzhocker, für die bäide andere es Drootgstell für zum Fläschedröchne und e Urinal, wo industriell härgestellt worde si, ganz äifach uf e Sockel gstellt und sä zur Kunst erkläärt.

In dere Dradizioon stoot au im Picasso si Muunischäädel (1943), en Abguss in Bronse vom ene Velosaddel as Schäädel mit em Gidoo vom ene Velo as Hörner.

Mit em Multiple (Uflaagenobjekt) ich kenne kein Weekend (1971–1972) het dr Joseph Beuys uf em Duchamp sini Boîtes-en-valises reflektiert, de dräägbaare Künstlermuseum mit Reprodukzioone und chliine Objekt. Im ene Koffer, eme Ready-made, wo din Künstlergrafike dransportiert wärde, het dr Beuys uf dr Innesite vom Deckel no anderi Ready-mades aagmacht, e Maggifläsche und en Exemplaar vo dr Reclam-Usgoob vom Immanuel Kant siner „Kritik der reinen Vernunft“, mit eme Stämpeldruf wo säit: BEUYS: ich kenne kein Weekend. Im Boode vom Koffer si – zuedeckt und dorum nit sichtbar – Grafike vom KP Brehmer, Karl Horst Hödicke, Peter Hutchinson, Arthur Køpcke, Sigmar Polke und Wolf Vostell.[1]

Objet trouvé und Ready-made häi bis hüte immer no e groosse Iifluss – dr „gfundnigi Geegestand“ isch zum Bischbil in dr Pop Art und Land Art e wääsentligs Elimänt.

Für Kunstwärk, wo vor allem us Materiaalie bestöön, wo gfunde worde si, het sich dr Begriff Objektkunst iibürgeret.

Liddratuur ändere

  • Matthias Bunge: Vom Ready-made zur Fettecke. Beuys und Duchamp – ein produktiver Konflikt. In: Hessisches Landesmuseum Darmstadt (Hrsg.): Joseph Beuys. Verbindungen im 20. Jahrhundert, Darmstadt 2001, ISBN 3-926527-62-5.
  • Francis M. Naumann: Marcel Duchamp – The Art of Making Art in the Age of Mechanical Reproduction. Harry N. Abrams, New York 1999, ISBN 0-8109-6334-5.

Fuessnoote ändere

  1. Matthias Bunge: Vom Ready-made zur »Fettecke«. Beuys und Duchamp – ein produktiver Konflikt. In: Hessisches Landesmuseum Darmstadt (Hrsg.): Joseph Beuys. Verbindungen im 20. Jahrhundert, S. 28
  Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Objet_trouvé“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.