Paranoia (griechisch παράνοια paránoia, us παρὰ parà „näbe“ und νοῦς noûs „Verstand“; wörtlig also „näben em Verstand“, „verruckt“, „waansinnig“) isch im ängere Sinn d Bezäichnig für e psüchischi Stöörig, wo im Middelpunkt von Waanvorstellige stoot. Hüfiger daucht dr Begriff aber in siner adjektiivische Form paranoid uf, wo uf Verfolgigsängst oder Verfolgigswaan hiiwiist. Die Bedroffene liide an ere verzerte Woornämig vo iirer Umgäbig und glaube ass si iine gegenüber findseelig sig und im Extreem bösartig und si wurd verfolge. D Folge gönge vo ängstligem oder aggressivem Missdraue bis zur Überzüügig, ass anderi sich gegen äim wurde verschwööre.

S Spektrum vo de paranoide Reakzioone goot vo nöirootische Forme von ere paranoide Näigig bis zu schweere, psüchotische. Die nöirootischi paranoidi Persöönligkäit isch kennzäichnet dur en überdriibeni Empfindligkäit gegenüber Abläänig und Missdraue. Si näigt drzue, nöitraali oder fründligi Handlige vo andere als findlig oder verächtlig z interpretiere (paranoidi Persöönligkäitsstöörig). Hüfig wärde Partner immer wider und ooni Grund verdächdigt, sexuell ni dröi z si (Iifersuchtswaan), Bedroffeni bestöön uf äigene Rächt und si stritsüchdig, und si si vilmol überdriibe sälbstbezooge.

Litratuur ändere

  • Berke, Joseph H.; Pierides, Stella; Sabbadini, Andrea; Schneider, Stanley (Hg.), Even Paranoids Have Enemies. New Perspectives on Paranoia and Persecution, London [etc.], Routledge, 1998.
  • Sigmund Freud: Remarques psychanalytiques sur l’autobiographie d’un cas de paranoïa (dementia paranoïdes). Le président Schreber, 1911, G. W. VIII, dans Cinq psychanalyses, Paris, PUF, 20e édition, 1997, p. 263-324.
  • Quentin Debray, L'Idéalisme passionné, Paris, PUF, 1989, ISBN 2-13-042160-1
  • Farrell John , Paranoia and Modernity: Cervantes to Rousseau, Ithaca, NY: Cornell University Press, 2006.
  • Jacques Lacan; De la psychose paranoïaque dans ses rapports avec la personnalité, Paris, Editions du Seuil, 1975 (1932)
  • Gaëtan Gatian de Clérambault: Les délires passionnels : érotomanie, revendication, jalousie (présentation de malades), Bull. Soc. Cl. Ment., février 1921, p. 61 et dans OEuvres Psychiatriques, Paris, Frénésie Édition, 1987, p. 315-322.
  • Gaëtan Gatian de Clérambault: Érotomanie pure, érotomanie associé (présentation de malade), Bull. Soc. Cl. Ment., juillet 1921, p. 230, et dans OEuvres Psychiatriques, Paris, Frénésie Édition, 1987, p. 352-355.
  • Schulte, Heinrich [& Wertheimer, Max], Versuch einer Theorie der paranoischen Eigenbeziehung und Wahnbildung, Psychologische Forschung, Jg. 5, 1924, Nr. 1, S. 1—23.
  • Serieux P. et Capgras J., Les folies raisonnantes. Les délires d’interprétations, Paris, Alcan, 1902.
  • Serieux P. et Capgras J., Délires systématisés choniques. Traité de Sergent. Psychiatrie, t. 1, Paris, Maloine, 1926.
  • Sigmund Freud: Communication d’un cas de paranoïa en contradiction avec la théorie psychanalytique (1915), traduit par D. Guérineau, dans S. Freud, Névrose, Psychose et perversion, PUF, 12e édition 2002, p. 209-218.
  • Sims A. et White A., Coexistence of the Capgras and De Clerambault syndromes a case report, British Journal of Psychiatry, 1973, 123, p. 653- 657.
  • Ernst Kretschmer: Paranoïa et sensibilité, Imago Mundi, G. Monfort éditeur, 1918, 293 p.
  • Lacan J,. Écrits, Paris, Seuil, 1966.
  • Lacan J. ,Séminaire, Livre III, Les psychoses (1955-1956), Paris, Seuil, 1981
  • Munro, Alistair, Delusional Disorder. Paranoia and Related Illnesses, Cambridge, Cambridge University Press, 1999.
  • Swanson, David W., Bohnert, Philip J., Smith, Jackson A., The Paranoid, Boston, Little, Brown and Company, 1970.
  Bitte tue de Hiwiis zu Gsundheitsthemene biachte!