Max Wehrli
Dr Max Wehrli (* 17. Septämber 1909 z Züri; † 18. Dezämber 1998 au daa) isch e Schwiizer Literaturwüsseschaftler und Germanischt gsi.
s Läbe
ändereDr Wehrli het vo 1928 bis 1935 Germanistik und Griechisch a dr Uni Züri und z Berlin gstudiert. Z Züri sind dr Emil Ermatinger, dr Albert Baachme und dr Ernst Howald sini Lehrer gsi. Anne 1935 isch er z Züri mit ere Arbet übere Johann Jakob Bodmer promoviert worde. Zerscht het er als Privatdozänt und vo 1947 a als Nachfolger vom Robert Faesi und als Profässer für elteri dütschi Literatur glehrt. 1953 isch er Profässer für d Gschicht vo dr düütsche Literatur bis 1700 worde. Das Fachgeibet isch denn nöi gsi.
1965 bis 1967 isch dr Max Wehrli dr Dekan vo dr Filosofische Fakultäät und vo 1970 bis 1972 dr Rektor vo dr Uni Züri gsi.
Dr Wehrli het sech bsunders für d Forme vo der düütsche Literatur vor em 18. Joorhundert intressiert. Do derby isch s em trum ggange au der Rahme vo dr latinisch prägte Kultur und vo dr früenere mundartlechen Umgangssprooch azluege. Und er het d Bedüütig vo Züri als alti Kulturstadt sid em Middelalter undersuecht. Er het e Zylete litererischi Wärch nöi useggää.
Es isch em wichtig gsi z zeige, ass alli literarische Wärch immer au klar vo de üssere gschichtleche Zueständ vo dr Zyt, wo si drin gschribe worde sind, bedingt sind.
Wärch
ändere- Johann Jakob Bodmer und die Geschichte der Literatur. Leipzig 1936.
- Das barocke Geschichtsbild in Lohensteins Arminius. Frauenfeld, Leipzig 1938.
- Allgemeine Literaturwissenschaft. Bern 1951.
- Formen mittelalterlicher Erzählung: Aufsätze. Zürich 1969.
- Geschichte der deutschen Literatur von den Anfängen bis zum Ende des 16. Jahrhunderts. Stuttgart 1980.
- Literatur im deutschen Mittelalter: eine poetologische Einführung. Stuttgart 1984.
Literatur
ändere- Stefan Sonderegger, Alois M. Haas, Harald Burger: Typologia litterarum. Festschrift für Max Wehrli. Zürich 1969.
- Peter von Matt: In memoriam Max Wehrli. In: Mittellateinisches Jahrbuch. Bd. 34,1, 1999, S. 1–6.
- Wolfgang Harms, Max Wehrli: Wehrli, Max. In: Christoph König (Hrsg.): Internationales Germanistenlexikon 1800–1950. Band 3: R–Z. De Gruyter, Berlin / New York 2003, ISBN 3-11-015485-4, S. 1989–1990.