Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/D'Fraü Ursle, d'Fraü Scholastika un dr Mond.

Fraü Ursle:
Thüet jetz das Johr nitt güet üstalle,
Sa wird g'wiss keins meh fruchtbar do!
Das müess jetz 's beste gà vo alle,
Wo zähle züe de güete scho!

's isch ebbes im Kalender z'b'schaüe,
Ich weiss nitt, hat Sie's o scho g'sàh,
Das zeigt's is a; me derf em traüe.
Gar selte nur thüet das als g'schàh.

s isch ebbes, 's geht ganz üs dr G'wohnet,
Im Jànner scho hà mir's jetz g'ha:
's isch zweimol Vollmond im e Monet!
Das trifft me doch nitt vielmol a?

Un g'heisse hat's züe alle Zite,
Ass, wenn das Ding emol sott si,
So thàt's e-n-Iwerfluss bedite.
Wie kein noch gsi isch bis dohi!

Un das johr thüet's nitt nur passiere
Ne mol im Jànner, wie scho g'sàit,
Im März thüet sich das repetiere,
's isch g'wiss e ganze Selteheit!

Me ka sich also doppelt freie,
Wenn's Ifluss uf d'Natür ha soll!
Dr Mond, wie-n-er sich jetz thüet dràihe,
Isch in zwe Monet vier Mol voll!

Fraü Scholastika :
Schad, ass mi Mann in dàne Sache
Im Mond si Plàtzle nitt ka nàh
Un Ifluss uf d'Natür ka mache:
Do wott's erst güete Johre gà!!

Denn dà isch voll züe alle Zite;
Schier alle Wuche kunnt's jo vor,
Ass er eso derher thüet schrite,
Un regelmàssig 's ganze Johr!

Doch thüet me nitt dem Mond, dem güete,
Wo dert so friedlig aweschaüt,
Viellicht e wenig z'viel züemüethe?
Was hat me-n-ihm nitt scho züetraüt!

Das thüet ihn awer nitt verdriesse.
Er lüegt is züe mit viel Geduld,
Obschon er alles üs müess biesse;
Er isch an allem immer d'Schuld!

Thüet im Frieihjohr e Sach verfriere,
Wer isch das gsi? dr Mond hat's g'macht!
Wie ka dr Blüescht, heisst's, existiere,
Wenn er druf schint e ganze Nacht!

's isch wohr, wenn d'Wulke-n-ihn verstecke,
So macht er als kei Schade halt;
Doch thüet sich so dr Himmel decke,
So isch's als awer o nitt kalt.

Er macht is 's Wetter o do unte;
Er isch's allei, wo das regiert,
Denn 's wird, das hàn scho gar viel g'funde,
Nur anderscht, wenn dr Mond changiert.

Viel meine-n-er heb uf dr Erde
E-n-Ifluss noch sogar derzüe
Uf d'Kinder, wo gebore werde;
Sie schriwe-n-ihm d'Entscheidung züe,

Wo Màidele-n-uf d'Welt mien kumme
Un wo's als müess e Biewle si...
Dà güete Mond! allei das numme
Gàb ihm als scho z'viel z'thüe mithi!

Was mag's denn awer gà fir Sache,
Wenn gar kei Vollmond isch emol,
Wie's uns dr Hornung jetz thüet mache;
Was git's derno, weisst Sie das wohl?

Fraü Ursle:
Ganz güet: me thüet längst prophezeihe,
Ass, wenn das Ding emol sott g'schàh,
So werde g'wiss d'Jumpfraüe speie:
Sàll Johr soll's schier kei Hiroth gà !

Fraü Scholastika:
Was Sie mir nitt thüet avertraüe!
Also kännt Sie jetz 's ganze Johr
Nitt eimol geh ne Hochzit b'schaüe;
Nimmt Sie sich denn nitt an de Hoor?

Fraü Ursle:
Was will Se halt, dr Mond, dà dumme,
Isch jetz alleinig d'Schuld do dra;
G'wiss, ich wird lange Zit bekumme,
Wenn ich dà Zitvertrib nimm ha.

Un d'Societäte, wo thien singe,
Die falle dure-n-o-n-eso:
Kei Choeur mixte isch meh anez'bringe,
Wenn das emol bekannt isch do.

Fraü Scholastika:
Wo thüet Sie jetz denn das hernàmme?
Was geht das d'Societäte-n-a?

Fraü Ursle:
He, wil d'Jumpfraüe-n-alle z'àmme
Nur singe drin, fir Mànner z'ha!

Sobol ass sie jetz thien erfahre,
Ass doch nit z'mache-n-isch das Johr,
Wird jed's si schöne Stimm halt spare
Un wird dervo geh, isch's nitt wohr?

Fraü Scholastika:
Me hat im Moud scho viel züeg'müethet,
Nur z'viel, das isch bekannt scho lang;
Doch nie hätt ich jetz glaüb vermüethet,
Ass er noch Ifluss hat ufs G'sang!