Athenäus vo Naukratis
Dr Athenäus vo Naukratis oder Athenaios vo Naukratis (altgriech. Ἀθήναιος Nαυκράτιο, Athḗnaios Naukrátios, latiin. Athenaeus Naucratita, sälte Naucratitus; het am Ändi vom 2. oder am Aafang vom 3. Joorhundert gläbt) isch e griechische Rhetor und Grammatiker us Naukratis in Egüpte gsi. Dr Athenaios het zerst z Alexandria gläbt und spööter in dr Hauptstadt Rom.
Wärk
ändere
Si Hauptwärk si d Deipnosophistai (griechisch Δειπνοσοφισταί; dütsch Gastmool vo de Gleerte) in ursprünglig 30 Büecher, wo in dr Überliiferig uf 15 reduziert si, vo dene si vo de erste drei Büecher nume Uszüüg erhalte. Noch em literarische Vorbild vom Platon sim Symposion verzelt dr Athenaios sim Fründ Timokrates vom ene Gastmool. Dr Gastgääber Publius Livius Larensis und 29 Gest schwätze über die altgriechische Sitte und Brüüch, s Alldaagslääbe und die zitgenössischi Kunst und Wüsseschaft. Drbi zitiere si fast 800 antiki Autore und mee as 10'000 Teggstziile. Dr Filolog Egidius Schmalzriedt het dänggt, das Wärk ghööri sim Inhalt nooch zum „Abstrusiste und Ungniessbarste, was je gschriibe worde isch: ooni Sinn für Komposizion und lääbigi Daarstellig“.[1] Aber die Sammlig ersetzt zum Däil dr Verlust von e Hufe Wärk vo Schriftsteller im Altertum und git e Blick uf die domoolige Lääbensgwoonhäite, wo üsserst wärtvoll isch.
D Überliiferig stützt sich in erster Linie uf e Kodex, wo 1423 us Konstantinopel uf Italie brocht worde isch. 1514 isch bim Aldus Manutius en Usgoob im Druck erschiine, wo dr Marcus Musurus uusegee het und wo 2012 für 45'000 Schwizerfranke verchauft worde isch.[2]
D Standardusgoob vom Teggst isch die, wo dr Georg Kaibel uusegee het. Bim Zitiere verwändet mä mäistens d Zelig vo de Site in dr Usgoob vom Isaac Casaubon, wo d Abschnitt mit Chliibuechstabe markiert si. Dr vollständigi Teggst isch nume im ene äinzige Manuskript (A) erhalte, d Uszüüg si in zwäi Manuskript (C und E) erhalte.
Usgoobe
ändere- Georg Kaibel (Hrsg.): Athenaei Naucratitae Dipnosophistarum libri 15. 3 Bde. Teubner, Leipzig 1887–1890, Teubner, Stuttgart 1985–1992, Bd. 1 (Buch I–V), Bd. 2 (Buch VI–X), Bd. 3 (Buch XI–XV und Anhänge).
- Ursula und Kurt Treu (Uuswahl und Übers.): Das Gelehrtenmahl. 2. Auflage, Dieterich, Leipzig 1987, ISBN 3-7350-0029-0
- Claus Friedrich (Iiläitig und Übersetzig): Athenaios. Das Gelehrtenmahl. Kommentiert vom Thomas Nothers. Uusegee vom Peter Wirth. Hiersemann, Stuttgart 1998, ISBN 978-3-7772-9813-9.
- Charles Burton Gulick: The Deipnosophists. 7 Bde. Loeb Classical Library. Heinemann, London 1927–1841 (griechische Teggst und änglischi Übersetzig).
- Charles Duke Yonge (Übersetzig): The Deipnosophists; or, Banquet of the learned, of Athenaeus. With an appendix of poetical fragments, rendered into English verse by various authors, and a general index. 3 Bde. Bohn, London 1854, Bd. 1 (Buch I–VI), Bd. 2 (Buch VII–XI), Bd. 3 (Buch XII–XV) (änglischi Übersetzig ooni Nummerierig vo de Site).
Litratuur
ändere- David C. Braund, John Wilkins (Hrsg.): Athenaeus And His World. Reading Greek Culture in the Roman Empire. University of Exeter Press, Exeter 2000, ISBN 0-85989-661-7.
- Françoise Caujolle-Zaslawsky: Athénaios de Naucratis (Athénée). In: Richard Goulet (Hrsg.): Dictionnaire des philosophes antiques. Band 1, CNRS, Paris 1989, ISBN 2-222-04042-6, S. 644–648
Weblingg
ändere- The Deipnosophists – änglischi Übersetzig vom Yonge
- Banquet des savan – griechische Teggst und französischi Übersetzig vom de Villebrune
Fuessnoote
ändere- ↑ Kindlers Neues Literaturlexikon: Athenaios aus Naukratis, Sophistenmahl.
- ↑ Antiquariat Hellmut Schumann Zürich: Fine and rare books catalogue 600, S. 8–9.
|
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Athenaios“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde. |