Chionite

D Chionite si e Nomadengrubbe in Zentralasie in dr Spootantike gsi. Iire Naame chunnt möögligerwiis vom middelpersische Wort Xiyon („Hunn“).

Die ethnischi Zämmesetzig

D Chionite si die ersti Grubbe vo de «iranische» oder «Wisse Hunne» gsi und si si öbbe äi Generazioon vor de öiropäische Hunne, de sogenannte «Schwarze Hunne», erschiine, wo 375 über d Wolga si. Woorschiinlig si d Chionite mit deene nit verwandt gsi; mä wäiss aber nid genau, wie sich die drei „iranisch-hunnische“ Grubbe, wo zwüschen em 4. und 6. Joorhundert noochenander an dr Nordostgränze vom Sassanideriich ufdaucht si, d Chionite, d Kidarite und d Heftalite, ethnisch zämmegsetzt si.

Gschicht

D Chionite wärde zur Zit vom persische Sassanideköönig Schapur II. (reg. 309–379) vom römische Gschichtsschriiber Ammianus Marcellinus erwäänt, ass si in de Kuschana-Browinze ufdaucht sige, wo d Perser denn drüber gherrscht häi. Im Joor 350 häi si d Perser aagriffe. Dr Schapur het sä zwar abgweert, aber noch em Chrieg si d Chionite die nöije Heere vo Baktrie gsi. Iir Köönig, dr Grumbates, het im Schapur II. si Ooberheerschaft anerkennt und 359 mitghulfe, die römischi Festig Amida z belaagere. Dr Ammianus Marcellinus verzellt, ass d Perser verwunderet gsi sige, wo d Chionite bi dr Belaagerig vo Amida iiri Doote verbrennt häi.

Was denn mit de Chionite bassiert isch, isch unklaar. Es gseet us, ass si am Ändi vom 4. Joorhundert vo de Kidarite abglööst worde si, und noch deene si d Heftalite erschiine.

Litratuur

• Wolfgang Felix: Chionites. In: Encyclopaedia Iranica. Bd. 5 (1992), S. 485–487 (online).

Fuessnoote

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Chionite“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.