Duktilität

Dialäkt: Markgräflerisch (Ebringe)

Duktilität - us em Latinische vu ducere (ziege, füehre, leite) abgleitet - isch d'Neigig vum e Weechstoff under Iwirkig vu ussere Chräfte zuer plastische un demit durhafte Verformig, ohni dass debi Werkstofftrennige ufträtte. Früeher isch Duktilität e Synonym fer Schmidbarkeit gsi. Duktili Stoffe sind guet chalt formbar: z. B. dur Diefzige, Biige oder Recke.

• In dr Geologi wird dr Begriff fer Gsteiner insbesundere vu dr undere kontinentale Erdchruste verwendet, wo sich under tektonischem Stress nit spröd, sundern plastisch deformiere.
• Bi dr Prüefig vu Bitumen wird e Probe in e sognennts Duktilometer igspannt un usenanderzoge, bis dr debi entstehend Bitumenfade risst. D'Längi vum Fade zum Zittpunkt vum Verrisse wird as Duktilität vum Bitumen bezeichnet.

Lueg au

Bruch, Zähigkeit, Metallische Bindung, Risszähigkeit, Festigkeit, Härte, Dichte, Schmelztemperatur, Werkstoffeigenschaft

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Duktilität“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.