Edda

Mit Edda werdet zwai Werch vode altisländische Literatur bezaichnet. D Lieder-Edda isch e Sammlig vo nordische Götter- und Heldelieder und d Snorra-Edda isch e Lehrbuech för Skalde, de nordische Dichter. Baid Büecher zäme sind die wichtigsti Quelle vo de nordische Mythologi und büütet au vill Material us de Heldesaage. Trotz verschidnige Erklärigsversüech, isch de Name Edda nöd dütet.

s Titelblatt vomene isländische Edda-Exemplar usem 18. Joorhundert

Lieder-Edda

D Dichter vo de Gedicht i de Lieder-Edda (oder Älteri Edda oder fälschlicherwiis au Sämundar-Edda) sind nöd bekannt. Us sproochliche Gründ chamer die ältiste Lieder, wie d Völuspa, is 9. Joorhundert datiere, die jüngste Gedicht ghöret is 11. Joorhundert. Die Lieder sind mündlich tradiert wore. S ältiste erhaltnigi Exemplar vo de Lieder Edda isch de Codex Regius, wo im 13. Joorhundert ufgschribe woren isch. D Lieder sind im Stabraim verfasst wore und zum Tail dur en churze Prosategscht erwiteret wore.

Snorra-Edda

D Snorra-Edda (au Jüngiri Edda oder Prosa-Edda) isch um 1220 vom isländische Dichter Snorri Sturluson gschribe worde. Si isch e Lehrbuech för Dichter, wobi de Snorri ahand vo Biispil us Götter- und Heldelieder die verschidnige stilistische Möglichkaite und Umschriibige (Kenning) erchlärt. Demit die beraits christliche Dichter de Inhalt und d Aaspilige a die nordischi Götterwelt i de Werch vode alte Skalde verstönd, isch dem Werch no s Prosa-Stuck Gylfaginning anegfüegt wore, wo die ganzi nordischi Mythologi erklärt werd.