Becherenzioo
Becherenzioo | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Systematik | ||||||||||||
| ||||||||||||
Wüsseschaftlige Name | ||||||||||||
Gentiana acaulis | ||||||||||||
L. |
De Becherenzioo (Gentiana acaulis; alemannischi Näme) isch e gschützti Alpeblueme. Er gsiet äänlich uus wie de nööch verwandti Glogge-Enzioo, doch wachset baid Aarte a verschidnige Stele, wa Vikariismus gnennt werd.
Verbraitig
ändereDe Becherenzioo chunnt in de Alpe zöschet 1700 und 3000 m ü.M. vor, im Jura, i de Cévennes und i de Pyrenäe vor. Er mag füechte und suure Silkatbode, und werd drom i de Fachliteratur aus Silikat-Glogge-Enzioo gnennt, im Gegesatz zom Glogge-Enzioo, wo Chalchbode mag und drom gnauer Chalch-Glogge-Enzioo gnennt werd.
Uussie
ändereDe Becherenzioo isch e wintergrüeni Pflanze het braiti Rosetteblätter mit Rine zom Wassersammle. Er het nume e chorze Stengel, dodeför isch di becherförmigi blaui Blüete mit ere Längi vo 5 Santimeeter uuffälig grooss. De Chelch isch in grüe gfärbt. Je noch Klima blüet er zwöschet em Mai und em Augste.
Büecher
ändere- Elfrune Wendelberger: Alpenblumen; blv, Münche 2009. ISBN 978-3-8354-0558-5.