Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/April 1887.

Scht!... sage nit, ass ich will dichte,
D'G'sundheit losst mir's durchüs nitt züe,
Un ich müess mich no ihre richte;
Se-n-isch eso scho schlecht genüe.

Ich wird mieh miesse halt dri schicke;
Mi Krankhet isch schint's unheilbar,
's isch z'spot jetz, fir dra ummez'flicke,
Denn 's isch vergewes, das isch klar.

So geht's halt; d'Jugend sieht nitt heiter
Un 's Alter biesst's als nochher i:
Ich ha z'viel g'schafft, ich sieh's jetz leider,
Un kei Erholung g'ha derbi.

Ich ha g'meint als, d'Welt geht nimm umme,
Wenn züe viel Arwet do isch gsi
Un ich màngmol nitt no bi kumme,
Un ha mi dirmlig g'schafft druf hi.

Un anstatt z'Owe mich z'erhole
Un d'wohlverdiente Rüeh geh z'nàh,
Un mir als no dem lange Mole
Im Freie duss Bewegung z'gà,

Bin ich als heim noch geh studiere
Un ha mi hinter d'Biecher g'macht,
Ha dichtet, fir kei Zit z'verliere,
Un màngmol g'schriwe spot noch z'Nacht.

Jetz ha-n-i's!... Wàr ich umezoge
Un hätt g'fülenzt, so wàr's mir wohl...
Uf das hi möcht ich jeder froge,
Eb's do jetz g'recht züegeht emol?