Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/D'Erfindunge.

D'Erfindunge.

246 - 247


Ihr liewe Lit, was wird's noch gà:
Jetz thüet's eim doch bol schwinde!
Verwundert thüet me jetz züesàh,
Was d'Mensche noch erfinde;
Verbess're thien se-n-alles hit,
Un iwerall mit Rieseschritt'
Thüet 's Alterthum verschwinde.

's isch no nitt lang, so hat dr GaS
Fir 's beste Liecht noch gulte,
Doch trieb lüegt er jetz dur si Glas,
Wird alt un gàl verschulte;
D'Lit hàn jetz d'Sunne selbst nog'macht,
Fir wenn se Eine brüche z'Nacht.
Wer will dr Gas noch dulde!

Un wie hat nitt als in de Lit
Dr Telegraph o g'falle,
Fir z'schriwe sich so schnell, so wit,
Bewundert hàn das Alle!
Jetz ka me grad so wit, so g'schwind
Selbst rede mit sim giüete Frind!
Das wàr als Keim ig'falle.

Un 's G'schitz, d'Kanone un das Dings,
Wo dient, fir d'Lit umz'bringe,
Wo brennt un mordet rechts un links,
Macht Fortschritt' o kei g'ringe!
Bol wird me jetz e Flinte ha,
Wo noch um d'Ecke schiesse ka!
Das wird wohl o noch g'linge.

Ne Menge Sache hat's eso,
's wird g'süecht uf alle-n-Arte,
Dr Mond, d'Planete b'schaüt me jo
Jetz grad, wie 's Nochbers Garte!
Bol fahrt me dri im Luftballon!
Worum nitt? geht's o noch e Rung,
So müess me's doch erwarte.

Me süecht sogar jetz, wie me sàit,
Dr Wàndelbaüm grad z'richte,
Wo d'Erde sich drum umme dràiht.
Me hofft, so druf iz'richte
Fir ewig d'schöne Friehjohrszit;
Wahrhaft, jetz hàn doch sicher d'Lit
Gar pràchtige Üssichte!

248 - 249

Maschine hat me, 's isch e Pracht,
Was die nitt alles mache!
In England hat me-n-eine g'macht,
Sogar fir d'Fraü z'bewache!
Denn dert, will Ein sich scheide lo,
Müess er bezige-n-ass sie scho
G'fehlt hat in g'wisse Sache.

Neso hat in dem Fall letschthi
Ein die Maschine dichtet,
Hat sie, wo d'Fraü grad furt isch gsi,
An ihrem Bett ig'richtet;
Vo dert kunnt in si Cabinet
E Droht, wo zeigt, wenn's z'schwer isch, 's Bett,
Un d'Zige sin bol b'richtet!

E-n-andre hat me: vorne dra
Wirft einer Lumpe-n-ine,
Un hinte thüet, verstand's wer ka,
Nitt nur 's Papier erschine:
Ne Büech kunnt üse, druckt un g'nàiht,
Dr schönst' Roman, wo d'Erde tràit!
Mag's noch so possig schine.

Bol blibt eim nit meh z'wünsche do,
So thüet me d'Welt changiere!
Sogar e Dokter will jetz o
Ne frische Kür prawiere:
Er hofft, ass 's Menscheg'schlecht jetz bol
Wie d'Hiehner sich vermehre soll.
Er thüet stark dra studiere!

Das wàr kummod, me müess es g'steh,
Nur z'schlupfe-n-üs dr Schaale
Un känne glich spaziere geh,
G'spart wàre gar viel Quale!
Me kännt derno, wenn's g'linge sott,
Nur Kinder ha, so viel me wott;
Dà Dienst wàr nitt z'bezahle!