Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/D'Nase.

Dr Leser hätt's doch g'wiss nitt g'funde,
Wenn's nitt thàt steh do owe dra,
Wel's as 's Organ isch, wo do unte
Dr Mensch am beste brüche ka!

's isch d'Nase g'wiss, me wott's nitt meine!
Un doch isch's so, Ihr werde's sàh
Jetz ohne Mieih, denn hätt me keine;
So wisst ich nitt, was drüs thàt g'schàh!

Me kännt sich jo nitt schnize leider,
Wenn fir sich z'hewe dra nit wàr!
Derno erst hätt me dr Verleider
Am Schnüppe, wenn er kàm ung'fàhr!

E-n-Embarras wàr's o kei kleiner,
Wo d'Schnupfer g'wiss vexiere sott:
Ich mächt sàh, wo derno so einer
Si Prise ine stupfe wott!

Züem andre thàt me-n-o nit schmecke,
Màngmol wàr 's Unglick grad nitt gross,
Doch g'wöhnlig thüet's e G'nuss erwecke,
Me thàt ne mangle g'wiss famos.

Un nitt nur das, Viel hört me sage,
Wenn sie üswiche in 're G'fohr:
Ich ha's g'schmeckt! also in so Lage
Isch d'Nase-n-o güet, isch's nitt wohr?

Un wenn , d'Balwierer ein rasiere,
Müess dà doch o ne Nase ha;
Viel sichrer thien se 's Messer fiehre,
Wenn sie eim känne hewe dra!

Se dient o noch fir andre Sache:
Me lacht als d'Lit mit üs sogar;
Wer will e lange Nase mache,
Dà müess z'erst eine ha, 's isch klar.

Un hätte d'Wunderfitz erst keine,
So thàt's ene o g'wiss recht a,
Denn die wànn alle, gross wie kleine,
Ne Sach uf d'Nase bunde ha.

Sogar als Màss dient sie bi mànge,
Fir d'G'scheidtheit z'messe; wer hätt's denkt!
Wie vielmol heisst's: Dà Mensch thüet denke,
So wit nur as si Nase làngt.

Als Thermometer isch se z'brüche
Ganz güet noch owedri derno:
Bi Witterunge, kalte, rüche,
Fàrbt sie sich roth, das weiss me jo.

Un hat se ne vieletter Schimmer,
So kennt me d'Ursach o ganz güet:
's zeigt a, ass ihre-n-Eigethümer
Als z'tief ins Gläsle schaüe thüet.

Kurz, das Organ isch nitt g'nüeg z'schätze,
Denn ohne-n-ihn's ging's trürig her:
Wo wott me d'Brille-n-ane setze,
Wenn d'Nase-n-eim nitt g'wachse wàr?

D'Fraü thàt's am meiste noch vexiere.
Me brücht fir das kei Zwifel z'ha,
Se kännt, thàt keine-n-existiere,
Ihr' Mann nimm ummefiehre dra!