Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/D'erste Johre.

Wie lang dürt 's Lewe doch do unte!...
Mehr als e halb Johrhundert scho
Isch's jetz, ass 's G'schick fir güet hat g'funde,
Mich uf die Erde z'setze do.

Eb ich gern bi do ane kumme,
Eb iwerhaüpt mir 's Lewe geht,
Das hat sich nieme d'Mieih halt g'numme,
Mich z'froge, wie sich's wohl versteht!

's isch im e Dörfle, im e kleine,
Un im e Bürestiwle gsi;
Noch hit bin ich nitt ganz im Reine,
Worum ass ich dert aku bi.

Un worum ha-n-ich's grad si miesse
Un nitt e-n-Andrer?.. Hätt's mich doch
Nie g'lustet, 's Lewe do z'begriesse,
Selbst wenn's e G'nuss kännt biete noch!

Ich will vo keim Palast grad rede,
Wo-n-ich hätt wotte-n-aku drin,
O nitt vo bessere Planete,
Wo d'Gschöpfe kei so Sclave sin.

Doch besser hätt ich känne falle,
Fir wenigstens dr Weg züer Kunst,
Wo mir vor allem so hätt g'falle,
Nitt z'süeche-n-immer ganz umsunscht.

Ich ha fir mich prawiert als z'mole,
Wàr gern o worde Müsikant;
Doch soll das Ding dr Kückück hole,
Wenn d'Mittel eim nitt stehn züer Hand!

Vergàwes ha-n-i g'schafft un g'runge,
Z'ruckbliwe bin i doch am End;
Vor ebb mr 's G'ringste nur isch g'lunge,
Hat mich, scho g'rüefe 's Regiment.

Un so isch d'Jugend halt verschwunde,
Sie, wo sott si als d'schönste Zit;
Mich hat se nitt verderbt do unte,
Vo ihre Freide weiss ich nit!

Un doch thüet sie mich noch umschwewe
Màngmol als in 're stille Stund,
's isch halt doch 's Frieihjohr gsi vom Lewe,
Ne Frieihjohr, wo als nie meh kunnt!