Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Dr Floh.
Nemol, im e Strumpfbàndel z'Nacht,
Sin Flöh' binander g'sesse
Un hàn mitnander g'schwatzt un g'lacht,
Fir Leid un Weh z'vergesse.
Gàn Achtung, sin jetz riehig hit,
So thüet der Einte sage,
Un b'sunders unterstehn i nitt
Un thien am Wade nage.
Ihr wisse, wie dr Mensch sich ràcht?
Er süecht eim als gli z'fange :
Verwitscht me-n-is, so geht's is schlecht,
's isch kei Pardon z'erlange!
's wàr g'wiss fir unser Kàltnacht schad,
's isch so güet warm do unte,
Me hat nitt glich e Plàtzle grad
Wie das als wieder g'funde.
E-n-alter Floh mit graüe Hoor,
Dà thüet jetz reklamiere:
Mir Floh mien doch, isch's jetz nitt wohr?
Gar oft Quartier changiere!
Küm mückt si Einer im e Strumpf,
So süecht me ne z'vernichte,
Un so mien, unter Schlag un Pfumpf,
Mir uns ins Hemd als flichte!
Un we me dert nur d'Freid will ha,
D'Üssicht e wenig z'b'schaüe,
So wird me pfàtzt un druckt, me ka
Kei Schritt thüe mit Vertraüe.
Un wenn eim als dr Hunger plogt
Un ka ne nimm vertrage,
Bim erste Biss scho, wo me wogt,
Wird als gli uf eim g'schlage!
Gehn nur nie mit de Lit an Ball,
Dert isch's fir uns o gfàhrlig,
Mir isch er vorku scho, dà Fall,
Un ich vergiss' en schwàrlig.
Küm si mir dert gsi, hat's scho g'juckt
Vo z'ewerscht bis ganz unte,
D'Bei hàn g'manövert wie verruckt,
I ha kei Rüeh meh g'funde.
I bi, 's brücht eim nitt wunder z'nàh,
Vor Schwindel grad hig'sunke,
Am End hat's noch gross Wasser gà,
Do bin i schier vertrunke!
Am beste hat me's bi de Lit,
Wo als z'Visite sitze,
Dert isch me sicher, 's g'schieht eim nit
Un thüet me noch so blitze.
Me ka spaziere, wo me will,
Vom Wade bis an Ricke,
Se jucke nitt, se sin ganz still,
Denn 's thüet si dert nitt schicke!
Se känne nitt mit ihrem G'staat,
In ihre Prachtstoilette
Uf d'Jagd, drum mache sie als grad,
Wie wenn se-n-is nitt hätte.
Doch isch se-n-eim nitt g'schànkt, die Jagd,
Se thüet eim sür ufstosse,
Se ràche sich an-eim als z'Nacht,
Vor ebb se 's Liecht üsblose!
Do müess me sàh, do geht's als züe!
Se thien kei lit verliere,
D'Jagdkutte, die isch wit genüe,
Se thüet se nitt geniere!
Do müess me känne 's Rädle schla,
Sunscht packt me-n-eim am Krage,
Dà, wo dr Pirzelbaüm nitt ka,
Dàm hat si Stündle g'schlage.
Das isch glaüb unser schlechtste Zit!
Denn nur mit Angst un Schrecke
Sàh mir in so Momente d'Lit
Als d'Finger noch is schlecke.