Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Dr Hansele.

Dr Hansele.*)

628 - 629


Dr Hansele, dr Hansele!
Hàn ihr das Kind scho g'sàh?
Si G'sichtle-n-isch wie Milch un Blüet
Un 's isch so lieb un 's isch so güet,
E besser's ka's nitt gà.

Dr Hansele, dr Hansele!
Dà macht mich irr jetz ganz,
Vom Kinderwese bis dohi
Bin ich e Find vo jeher gsi,
Un selbst hit noch, ich g'stand's!

Dr Hansele, dr Hansele!
Dà bringt's wahrhaft derzüe,
Ass ich dr Menschheit Unvernunft
Nimm derf jügiere in Züekunft,
Wie-n-ich's als gern wott thüe.

630 - 631

Dr Hansele, dr Hansele!
Er isch emol jetz do!
Un nit meh ka me-n-àndre dra,
Me müess ne halt recht lieb jetz ha,
Dr Rest, dà macht si scho.

Dr Hansele, dr Hansele!
Ihr sotte ne nur sàh,
Wenn uf em Buschelkisse z'Nacht
Er fröhlig sine Künstle macht,
's ka g'wiss nit schöner's gà.

Dr Hansele, dr Hansele!
Wahrhaft, ich bi vernarrt,
Denn ich ha selbst jo d'grösste Freid,
Wenn er mich bi dàr G'legeheit
Als zupft am Bart.

O Hansele, o Hansele!
Dü müesch e Zaüwrer si:
Ich mach wahrhaft glaüb wieder Vers,
As wàr's fir mich jetz gar nit schwer's,
Ich, wo Grossvater bi.


*) Letschte Poesie vom Verfasser, sim Grosskind g'widmet.