Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Dr Seppele.

Dr Seppele.
330 - 331

Dr Seppele isch acht johr alt gsi, awer famos avanciert fir si Alter, obschon er uf em Land uferzoge worde-n-isch ; nit isch ihm meh fremd gsi, was dert um ne-n-umme vorgange-n-isch; awer vo dr Stadt hingege hat er sich gar kei Begriff känne mache, wil er halt noch nie drin gsi isch; drum hat er sich awer o nimmig kennt vor Freid, wo-n-en si Vater fir's erstemol mitgnu hat emol am e schöne Tag, wo-n-er grad G'schàfte abz'mache g'ha hat in dr Banke z'Milhüse. Ne glickligerer Menschs as dr Seppele hat's uf dr ganze Welt keiner gà sàller Tag! Im Isebahn scho hat's em eso g'falle; er hat alle Lit amüsiert mit sine wunderlige Froge, denn 's isch e wunderfitziger Kamerad gsi, wo alles hat welle wisse; viel andere hat er awer o embetiert, wil er d'ganze Zit ihre Hose an sine Schüeh abputzt hat, denn er isch keine Sekunde rüehig bliwe im Waggon.

Küm sin se-n-in dr Stadt züer Station üse ku, so hàn se ne Milhüser Familie-n-atroffe, Herr un Madame un e ganze Schaar Kinder, wo wohrschinlig sin geh ne Üsflug mache, alle schön g'mutzt uf d'letschte Mode.

« O Pape! » rieft dr Seppele uf eimol, « schaü, e ganze Bande Schirebirzler! Seiltànzer wohrschinlig, im Kostüm no, schaü, wie die ag'mustert sin! un ganz kleine Kinderle derbi, wo scho ufs Seil mien! »

« Seppele, bisch still,» mahnt dr Pape lislig, « das sin keine Schirebirzler! »

« Worum sin se' denn eso verkleidet? »

« Wil's Mode-n-isch. »

« Jà, worum isch's Mode? »

« 's isch Mode, wil... blos mr in d'Schüeh, das verstehsch Dü nitt! »

Bim Octroihisle aku, will dr Seppele durchüs wisse, was me dert drin ka ha.

« 's isch nit z'ha dert inne, » sàit dr Pape, «im Gegetheil, me müess zahle dert vo allem, wa me in d'Stadt ine bringt. »

« Das isch kummod, nitt wahr, Pape, fir die, wo so ne Octroi hàn? Kännt me awer nitt e Sach im Versteckte ine trage? »

«Jà, das derf me nitt; we me verwitscht wird, so wird me g'stroft! Das isch Cunterband! »

« Lüeg do, Pape! Ein, wo uf em Rad sitzt un fahrt! Worum fallt's nitt um, Pape, sag, worum fallt's denn nitt um? »

« Wil's allewil in Bewegung isch; 's isch e Veloziped. »

« Dü hasch doch scho vielmol g'sàit, ich seig allewil in Bewegung, un ich fall als doch. »

« Das isch nimmig 's gliche; dà wo druf sitzt, müess allewil rànke mit em Rad, fir's Glichg'wicht z'b'halte, derno ka's nitt umfalle! »

« Kämme die Madame dert, o-n-eso ku z'rànke, fir ass se nitt umfalle? »

« Dü bisch e Schaüde, Seppele! »

« Pape! »

« Was? »

« Schaü, was trage se hinte unter em Rock no? Isch's viellicht Cunterband? »

« Dü hasch's errothe , Seppele, 's isch Cunterband! Gib Achtung, 's kunnt e Kütsche, kumm g'schwind do ufs Trottoir! »

«Jà, derf me? Wenn mir o noch druf gehn, so hàn jo d'Kinderwàgele nimmig alle Platz druf!... Sag, Pape, das müess doch g'wiss e richer Herr si, wo sich eso fahre losst in dàre schöne Kütsche! Isch das jetz e Millionär? »

332 - 333

« Dü trumpiersch Di, Seppele, das isch nit anders as dr Kütschner un dr andere uf em Bock isch dr Herr. »

Uf das hi hat dr Seppele alle Citadine-Kütschner fir Millionär gnu un d'Herre drin fir Kütschner.

Bol druf sin Se derno in d'Banke ku, wo dr Pape z'thüe g'ha hat un wo dr Seppele alles andere vergesse hat, fir nur die Herre z'àmme-n-az'stüne, wo dert hinter dàne Gitter üsg'stellt gsi sin.

« Pape, » rieft er lislig, « Pape, worum sin denn alle z'àmme ig'sperrt hinter dàne Gitter, sin se-n-eso bös, was hàn se-n-ag'stellt? »

Dr Pape hat awer nitt g'lost, er isch schnüersgrad uf eso ne Gitter züe, was im Seppele nitt iwel Angst ig'jagt hat; erst, wo-n-er derno g'sàh hat, ass grad dà, wo-n-er em 's ärgste· Verbreche züeg'müethet hätt, in sim Pape Geld üselàngt, so isch's em wieder lichter z'Müeth worde, un noch viel liewer isch's em gsi, wo se wieder duss unter em freie Rimmel gsi sin, die Geldprison isch em nitt gange.

«Jetz awer,» sàit dr Pape, « jetz, Seppele, wà mr ebbes nàmme mitnander; was sàisch derzüe? »

« Ebbes nàmme, Pape, das müesch nitt thüe, sunscht kämme mr am End o hinter eso ne Gitter! »

« Ich mein, geh ebbes züe-n-is nàmme, geh z'Mittagesse, Dü Schaüde; kumm, dert isch grad e-n-Hotel. »

No-n-em Mittagesse sin se derno noch lang in dr Stadt ummeg'loffe, wo im Seppele noch viel merkwürdige Sache vorku sin, doch was em am beste g'falle hat, das isch 's neüe Quartier gsi, wo se z'Nacht an d'Station z'ruck sin.

« O Pape, lüeg emol do,» hat er uf eimol g'rüefe, « me meint grad, d'Sunne schint!... Was isch das, wo brennt in dàne Laterne, ass es eso heiter isch? »

« 's isch d'Elektricität. »

« Ah, 's isch d'Elektricität! Sag, Pape, hasch Dü nitt g'sàit diemol, ass es do in Milhüse schier gar keine G'witter gà hat das Johr, wàhrend ass es doch in dr ganze-n-Umgegend eso wiescht g'macht hat... Ich weiss jetz worum! »

« Worum? »

«Eh, wil se do d'Elektricität in de Laterne verbrenne, 's blibt halt derno keine meh fir d'G'witter. »

Uf das hi sin se heim g'fahre. Dr Seppele hat traümt sàlle Nacht, ass alle Dame, wo Cunterband tràit hàn, verwitscht un ig'sperrt worde sin, awer nitt in d'Prison, ins Narrehüs!