Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Ebbes lustig's vom Tod.

Kunnt nitt dr Tod züem Hans letscht ine
Un meint, er soll jetz mit 'm ku,
Er miesst am letschte G'richt erschine,
Un hat ne glich am Krage gnu.

Un im e Schrecke, in keim g'ringe,
Isch unser Hans, doch lang dürt's nitt,
Er macht si los, nitt ohne z'ringe,
Un g'eht vorsichtig z'ruck e Schritt.

Wie ka me-n-eim nur so verschrecke!
Rieft er, ich bi nitt blöd züem Glick;
Thien Sie nur d'Sense dert in Ecke
Un sitze Se e-n-Aügesblick.

Das thüe-n-ich nie, züe keine Zite;
Ich sitz gar härt, sàit jetz dr Tod,
Un züedem isch's Zit vorwàrts z'schrite,
Di Stund isch do un 's wird scho spot!

's isch mir g'wiss Leid, Herr Knochepeter,
Züem sterwe ha-n-ich jetz kei Zit,
Denn 'ich müess schaffe, viellicht später;
Gehn Sie nur z'erst zu andre Lit!

's G'richt soll e-n-Anderer jügiere,
Wo nit z'thüe hat, un 's git genüe,
Wo sich jo doch nur schlecht uffiehre;
Die sotte, mein i, z'erst derzüe!

Dert àne, grad in unsrer Gasse,
Trinkt Ein z'viel Schnaps un schlat si Fraü,
Un so hat's noch e ganze Masse
In unsrer Stadt, ich weiss es g'naü!

's isch o ne Orglemann dert owe,
Wo zwölf Johr 's Gliche-n-orgelt scho,
Dà kännte Se jo nàh hit z'Owe,
's wàr ihm viellicht recht un uns o!

Ich gang nitt in so Sache-n-ine,
Isch d'Antwort gsi, un o nitt 's G'richt,
Ich thüe, wil's Zit isch, do erschine
Un blind erfüll ich nur mi Pflicht.

Blind, das isch wohr, das müess me sage!
So fangt dr Hans jetz wieder a,
Sie sin in Ihre-n-alte Tage
Noch ganz un gar nitt wit vora.

Wenn ich thàt awer ebbes zahle,
Herr Tod, fir losz'ku noch dasmol?
Wohl gàb's e Summe nur, e schmale,
Ich bi nitt rich, das sàhn Se wohl.

Mitleidig thüet dr Tod jetz lache
Un sàit zum Hans: was macht mir das?
Was sol ich mit em Geld denn mache?
Ich ha kei Portemonnaie; fir was?

Un züedem hat er keine Hose,
Denkt bi sich selbst dr Hans jetz noch,
Er kännt's jo doch nitt in Sack stosse,
Wie possig isch dà Kàrle doch!

Un stättig! ich ka's nitt begriffe!
Ein wo derher kunnt ohne Kleid!
Sie raüche wohl viellicht e Pfiffe?
Schlat er 'm vor; nitt?... 's isch mr Leid!

So wà mr geh ne Schoppe nàmme,
Ich weiss grad, wo güet Bier isch z'ha.
O nitt?... das isch halt alles z'àmme,
Was ich Ihne-n-offriere ka.

Hàn Se kei Durst vom umerenne?
Do bin ich schint's grad 's Gegetheil,
Nie ha-n-ich miner lösche känne,
Ne Schoppe-n-isch mir g'wiss nie feil!

Wenn Se nitt geh wànn, thien mr fahre,
Mr känne jo dr Tramway nàh;
Das wàr fir Sie ne Freid, e wahre,
Wo Se-n-emol sich sotte gà!

's nutzt alles nit, mich kasch nitt b'steche,
Sàit jetz dr Tod, bi mir packt's nitt,
Nit ka Di Schicksal jetz meh breche,
Di letschte Stund isch kumme hit!

Jetz bibelt's doch im Hans efange,
Wo-n-er sieht, ass es Ernst si mag,
Er thüet e-n-Ufschüeb jetz verlange,
Ne kurzer, nur vo Johr un Tag.

Ich ha noch G'schàfte, mcint er, kleine,
Ne so ka-n-ich nitt mitgeh doch,
Mi G'wisse-n-isch nitt ganz im reine,
Das müess in Ordnung g'macht si noch.

Un züedem, halt! jetz bin i g'rettet!
An das ha-n-ich jo gar nitt denkt!
Herr Sensemann, jetz d'Stirne glättet
Un d'Sàgese an Nagel g'hànkt!

Sie thàte-n-ebbes schön's arichte,
Wenn ich Se jetz thàt mache lo!
Mi Arwet, wo-n-ich thüe verrichte,
Die kännt jo Nieme mache do!

Wo wott me-n-ebber anders finde?
Nitt Einer kennt wie-n-ich mi Fach;
Wenn ich uf eimol thàt verschwinde,
So gieng's gar nimmig, das isch d'Sach!

Dr Tod thüet d'Sàgese jetz wetze
Un schaüt dr Hans veràchtlig a
Un sàit: 's sin aIle Lit z'ersetze,
Wenn Einer noch so viel als ka.

Als was thüesch Dü Dich denn betrachte?
Was meinsch Dü denn, was Dü bisch wohl?
Nit weisch! d'Natür thüet Dich nitt achte,
Dü kennsch Dich selwer nitt emol!

Dr G'scheidtscht' vo Alle hat do unte
Nitt 's erste Wort noch bis dohi
Vom G'heimniss vo dem Lewe g'funde,
Un so isch's noch mit allem gsi!

Un was jetz abelangt Di G'wisse,
Hättsch Dü Dich ufg'fiehrt wie sich's g'hört,
Was hit g'schieht, hasch längst känne wisse,
's vergeht kei Tag, wo's eim nitt lehrt!

Er sàit's un màiht dr Hans jctz nieder
In eim Zug, mit dr g'wohnte Macht;
Im Hans, dem juckt's dur alle Glieder,
Er losst Schrei üs un... verwacht!

Un àngstlig lüegt er um sich umme
Un denkt: Gottlob, ich leb jo noch!
Wie ka me so dumm traüme numme!
Züer Warnung dient's mr awer doch.