Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Februar 1885.

Wie isch se wit, die Zit, jetz scho,
Wo no-n-em Tagwerk z'Owe
Ich müsiziert als ha-n-eso
Hoch im Dachstiwle-n-owe!

Ich sieh's noch immer: klei, doch blank,
's hat nur e Bett enthalte,
Ne Tischle-n-un e Kleiderschrank
Ne Kiste noch, e-n-alte.

Ne Stüehl derzüe, un voll isch's gsi,
Me zwe Schritt hat me's g'messe;
Sin als Visite ku mithi,
Isch eins uf d'Kiste g'sesse.

Un doch, wie ha-n-ich das so güet,
So heimelig als g'funde!
Verlebt ha-n-ich mit frohem Müeth
Dert mànge schöne Stunde.

Küm g'wachse-n-üs dr Kinderzit,
Hat d'Jugend dert ag'fange,
Die Jugend, wo noch weisst vo nit,
Wo thüet uf d'Züeknft blange.

Noch hàn dert d'Elt're-n-uf mich g'wacht,
Wo längst jetz sin vergrawe;
Jetz hat mich selbst d'Zit graü scho g'macht,
Isch o ganz hinte-n-awe!

D'Krankhet prawiert an mir ihr' Zahn
Scho jetz züe alle Zite,
Un ich durchsieh ganz g'naü ihr' Plan,
Se thüet nur vorwàrts schrite!

Un jetz grad in dr gliche Zit,
Wo-n-ich lig uf em Schrage,
Thüet me Theater in de Lit
Vo mir druf los vortrage.

Zwei neüe sin's, un wie me sàit
Un wie d'Zitunge schriwe,
Sin's d'beste noch, denn 's seig e Freid,
Wie sie züer Lachlust triwe.

Se denke nitt an mich, i wett,
Un thien sich lustig mache!
's isch g'schriwe halt, ass ich im Bett
Sogar noch d'Lit mach z'lache!