Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Im Summer.

Dr Leser, wo sich viellicht b'sinnt
Vo sine güete-n-alte Frind,
Wo d' «Kàltnacht» ihm hat z'kenne gà,
Dà ka se hit jetz wieder sàh.

D'Familie-n-isch im Gartehittle,
Dr Grosspapa sitzt in dr Mittle
Un raücht, fir d'Schnocke dert z'verjage.
Die steche-n-eim 's isch nitt z'ertrage!
D'Grossmüetter macht e Zwàtschgewàie
Fir Morn un d'Tochter die thüet nàie,
's Grosskind das hört me herzlig lache,
's thüet Rösserlis im Gàrtle mache,
Si Vater, am e lange Schnüer,
Müess 's Rössle si, das isch e Füer!
Was mache d'Kinder doch mit eim!
Dr Oncle, dà isch no nitt d'heim,

Wo blibt nur o dà Büe so lang,
's wird mr efange-n-angst un bang,
Sàit jetz d'Grossmüetter vor si hi,
Wo mag er doch nur jetz noch si?

Tochter:
Er isch uf d'Ill geh bade hit,
Er hat's jo g'sàit, b'sinnsch dü dich nitt?

Grossmüetter:
Grad wege dem ha-n-ich so Kummer,
's g'schàhn so viel Unglick alle Summer!
Wie thien doch d'Kinder eim nitt quàle,
Die Sorge-n-alle sin nitt z'zähle,
Wo sie eim mache d'ganze Zit!

Tochtermann:
Das hört me doch vo alle Lit,
Un doch bekämme se nie satt:
E Mànger, wo viel Kinder hat,
Isch stolz druf, ass er ebbes ka!....
's isch difficiler, wenig z'ha!
's thien gar viel alle Johr drum schriwe,
Se thàte's ringer als lo bliwe!
Die sage wohl, in wem's will höre,
Me kàm uf d'Welt fir sich z'vermehre,
Das miesst so si, d'Natür well's ha;
Das müess me-n-üs em Kopf sich schla!
's hat's frieiher Ein' par hasard g'funde,
(Was hàn denn d'Lit nitt scho erfunde)
E-n-Anderer hat's vo-n-em g'lehrt
Un noch un noch hat sich's vermehrt,
Bis ass, durch d'lange G'wohnet jetz
Dr Mensch das Ding nimmt fir e G'setz
Un sich nimm ka dervo passiere;
Küm ass me sich noch thüet geniere!...

D'Welt gieng jo ab, so hör' i sage;
Isch's besser, so ne Làwe z'trage?
Was hàn so Heerde Kinder z'güet
Vo Elt're-n-ohne Hab' und Güet?
Lichtsinnig setzt me se dohàr,
Wie wenn's e Wohlthat fir se wàr,
Un thüet, fatal, eso sie zwinge,
E-n-elend Làwe züe ku z'bringe.

's kännt grad so güet verkündet werde,
Me kàm fir z'raüche do uf d'Erde;
's raücht Jeder, wo-n-er geht un steht
Un vom abg'wöhne-n-isch kei Red',
Das isch doch o nitt immer gsi?
Un b'schaüe nur uf d'Kinder hi!
Die bringe jo bol Pfife mit,
Wenn d'Hewamm sie de-n-Elt're git!
Me ka im Raüch bol nimm üswiche!
Müess das o si, ich mein, s' isch 's Gliche?...

Grosskind:
Dr Oncle kunnt, do isch er jo!

Grossmüetter:
Wie kasch dü uns so warte lo,
Ich ha dr doch noch abefohle...

Oncle:
Se hàn in Eim si Blunder g'stohle,
Wo bade hat nitt wit vo uns
Züe glicher Zit, un doher kunnt's,
Ass ich e wenig später bi.
Das isch emol e G'schichte gsi!
Se hàn em nit glo as si Stàcke...

Grossvater (im lache):
Dà wird in schöne Schüeh jetz stecke!

Oncle:
Si Lorgnon hat er o noch g'ha,
Doch nur mit Stock un Brille-n-a
Hätt er nitt känne heim sich woge!...

Grosskind (vo witem):
Schaü doch dà schone Regeboge,
Wie pràchtig stehn die Farwe do!

Grossvater:
Jo, jo, 's git Rege, 's trepfelt scho.

Tochtermann:
Un mir, wo morn ins Thal hàn welle!
Me ka doch nit uf d'Firtig stelle,
Denn allemol isch's doch nur 's Gliche,
Me ka nie üs dr Stuwe wiche.

Tochter:
's isch besser, 's regent ebb mr gehn;
Wie màngmol als isch 's Wetter schön
Am Morge, un küm isch me wit,
Sin alle-n-Element' im Strit!

Dr Rege-n-isch, das müess me g'steh,
E nützlig Ding, 's kännt wohl nitt geh,
Wenn er als nitt thàt d'Felder spretze,
Doch fir eso arg d'Lit ku z'netze,
Wo reise thien fir ihr Plaisir,
Das ka me nitt vertrage schier!

Do ka me geh, 's isch doch g'wiss wohr,
Sich freie, fir emol im Johr
E Tag im Freie züe geh z'bringe,
Im Wald un Feld geh umme springe,
Küm isch me furt, so kunnt dr Rege
Un schittet si fruchtbarer Sege
As wie mit Eimer iwer's Land.

Er hat doch gar nitt viel Verstand,
Das nenn' ich kei Plaisierreis' meh,
Me müess als nit as untersteh!

Grossvater:
Jetz packe-n-uf, denn 's fangt a z'blitze,
Mr mien halt geh in d'Stuwe sitze.

Grosskind (in dr Stuwe):
Grossvater, kumm do an dr Tisch,
Un bis dà Ràge-n-umme-n-isch,
So kännsch dü mir viellicht verzähle!

Grossvater:
Was soll fir e G'schichtle wähle?

Grosskind:
E Jàgerg'schichtle kännsch mr sage.

Grossvater (fangt a):
I bi-n-emol in Wald geh jage,
Doch isch dr Tag schier umme gange,
I ha nit g'sàh un ha nit g'fange.
Uf eimol sieh-n-i, isch's e Traüm?
Zwei Wildsaü! - Ich schlupf hintr e Baüm
Un wart. - E junge laüft vora
Un glich e-n-alte hinte dra,
Wo in dr Erste-n-ihre Schwanz
Im Mül hat. - Ich, verwundert ganz,
Lüeg recht un glaüb mi nitt z'trumpiere,
D'alte-n-isch blind un losst si fiehre!
Ich ziel un schiess, scharf, ohne z'blicke,
Dr junge 's Schwànzle mutz vom Ricke.
Un hasch mi g'sàh, laüft die dervo!
Doch d'Alte, hilflos steht se do
Un hat noch 's Schwànzle-n-in dr Schnurre,
Un weisst gar nitt wohi, wo dure;
Derno isch mir e-n-Idee ku,
Ich ha ganz eifach 's Schwànzle gnu
Un ha dra d'Blinde ungeniert
Un ganz kummod in Stall heimg'fiehrt!...

Grosskind:
Grossvater, los, wenn's dir nit macht,
Verzähl mr noch e Hasejagd!

G'rossvater:
Oh! d'Hase, die sin licht z'beku,
Ich ha scho gar e mànger gnu!
Kei Fang isch besser glaüb z'vollfiehre.

Me geht im Win ter, wenn's thüet g'friere,
Wenn d'stille Nacht herrscht iwer d'Welt,
Un stellt e Liecht ufs freie Feld:
Do kämme d'Hase, mehr as hundert
Un gaffe-n-alle dri verwundert,
Das hàn se no nitt vielmol g'sàh,
Drum thüet se se o Wunder nàh,
Se sin als ganz verstünt do driwer!
Doch laüfe-n-e gli d'Aüge-n-iwer.
Die Thràne, das isch licht z'errothe,
Laüfe de Bei no bis an Bode,
Un sa halt g'friere se dert a,
Ass kein meh sich bewege ka!
Am Morge derf me se nur breche...

Grosskind:
Grossvater, 's thüet mi ebbes steche
Im Aüg, lüeg doch, 's laüft mr a üs,
Mach mr dà Vierziger doch drüs!