Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Milhüser-Indianer.

Im Hans hat's nimm z'Milhüse g'falle,
Er hat halt dr Verleider g'ha,
Drum hat er Adie gsàit in Alle
Un isch furt nach Amerika.

Doch unterwegs fangt's arg a z'winde,
Uf fremde Weg' verliert sich 's Schiff
Un thüet am End im Meer verschwinde,
Verschlage-n-am e Felseriff!

Dr Hans, das isch e güeter Schwimmer,
Das hat me-n-uf dr Ill als gsàh,
Un uf dr Doll're hat er immer
De Büewe-n-als Lectione gà.

Drum hat er sich e Diele g'numme,
Glich wo-n-er g'hört hat, ass es kracht,
Un isch eso uf grodwohl g'schwumme
In Sturm un Rege, d'ganze Nacht.

Am andre Morge thüet er lande
Ganz glicklig, doch wo, weisst er nitt;
E-n-Insle-n-isch's, e-n-unbekannte.
Wohi jetz leite sine Schritt'?

Ne Stund viellicht isch er druf g'loffe,
Vorsichtig Mül un Nase-n-uf,
Un scho hat er afange z'hoffe,
Er seig viellicht dr Meister druf!

Uf eimol kunnt e Truppe Wilde
Vo witem schnüersgrad uf en züe!
Ihr känne-n-eüch si Angst ibilde!
Jetz, denkt mi Hans, was isch jetz z'thüe?

's sin alles Lit gsi, starke, grosse,
Se hàn nit as e Pfil ag'ha,
Ne klei Halstiechle anstatt Hose,
Doch Farb' so viel as g'hebt hat dra!

Z'erscht isch e-n-Art vo Herkül g'sprunge,
Dà hat grad as wie wiethig tho,
Un hat si Tomahawk als g'schwunge
Gege dr Hans vo witem scho.

Dr Chef mag's gsi si, noch em rase,
Im Schin no gar e böser Wicht,
Er hat e Ring g'ha dur si Nase
Un Regebogefarb im Gsicht.

Scho thien se jetz dr Hans umringe,
Vergewes schreit er um Pardon!
Scho thien se-n-ihre Messer schwinge
Un schreie-n-alle wie Dämon.

Uf eimol losst dr Chef si's falle,
Rieft freidig un verwundert ganz
Uf rein Milhüserditsch vor Alle:
Eh! Gottverd...i! lüeg, dr Hans!...

Wie bisch denn dü do ane kumme?
Wie geht's z'Milhüse? Kennsch mi nimm?
Hasch dü mich fir e Wilder g'numme?
Glick, ass ich's bi, sunscht gieng's dr schlimm!

Aha, jetz kunt's dr, doch möchtsch wisse,
Wie jetz di alter Schüelkam'rad,
Wo scho so lang vo d'Heim üsg'risse,
Erlangt hat do das hoche Grad?

I ka dir's in drei Worte sage:
Als Mousse ha-n-ich 's Schiffswese g'lehrt,
E Sturm hat mich do ane g'schlage;
O mich hàn d'Wilde schier verzehrt!

Doch bi-n-i, un das isch grad 's Beste,
Halt sàllemol gar mager gsi,
Drum hàn se mi noch welle mäste,
Doch hat sich's g'àndert bis derthi.

Ich ka un weiss halt doch viel Sache.
Wo Kein vo ihne mache kännt',
Se wisste's ohne mich nimm z'mache,
Drum hàn se mich ihr Chef ernennt.

Jetz, Hans, wenn dü witt bi mir bliewe.
Mach ich dich züe mim Leitnam hit,
Do thien mir uns als d'Zit vertriwe
Un schwàtze vo Milhüse, witt?

Dr Hans hat nitt lang bliwe welle,
Er hat z'viel Angst g'ha fir si Hals;
Er losst sich mit Erfolg astelle
Jetz uf dr Màss fir Wilder als.