Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Missverstàndniss.

Mi Coiffeur, so hat letscht Ein gsàit,
Dà kenne-n-Alle, wit un breit,
Vo wege siner böse Zunge;
Dem isch emol si Mundstick g'lunge,
Dà schwàtzt mehr, as eim lieb mag si!
Küm bin i gestert bi-n-em gsi,
Fir d'Hoor e-n-Idee stutze z'losse,
So kunnt er scho mit sine Posse
Un fangt e lange G'schichte-n-a.
« Mach's kurz, » sag ich em, denn ich ha
In mine G'schàfte grad nog'sunne.
Doch ha-n-i dur das gar nitt g'wunne,
Furt schwàtzt er, as hätt er's nitt g'hört,
Obscho ich mi « mach's kurz » empört
E paar Mol noch thüe wiederhole.
Doch ka me sich mi Aerger mole,
Wo-n-er uf eimol züe mr sàit:
« Herr, 's isch mr halt jetz g'wiss recht leid,
I ha mr Mieih gà, un kei g'ringe,
Doch kürzer isch's nitt ane z'bringe,
Ihr Kopf isch jetz wie abgrasiert!...»

Un ich, wo mein, i wird g'frisiert,
Fir mich geh miner Brüt vorz'stelle!
O hat se mi schiergar nimm welle,
Wo sie mi g'sàh hat, un im Zorn
Hat sie mr gsàit: Kunnsch dü mr Morn
Mit Hoor so kurze, so isch's üs,
Kei Schritt meh derfsch mr ku ins Hüs!