Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Ne G'spràch im Johr 2084.

Verle:
Verzähl mr doch vo alte Zite!
Wottsch, Vater, 's isch so intressant,
Z'ruckz'riefe Johre scho, so wite,
Mit G'schichte-n-iwer Lit un Land!

Veri:
Ja, Verle, sunderbare Dinge
Verzählt eim d'G'schichte, das isch wohr,
Me brücht grad nitt so wit z'ruckspringe,
So kunnt scho possig Dings als vor.
Schaü nur züem Bispiel jetz 's Johrhundert
's ninzehnte, 's isch kei Länge grad,
Noch dert hat's Lit g'ha, was eim wundert,
Unwissend jo im höchste Grad!
Me hat dert noch g'sàh umerenne,
Wo nie, ihr ganzes Lewe lang,
Hàn schriwe-n-oder lese känne
Un o g'spirt hàn derzüe kei Drang!
Un iwerhaüpt noch halwer Wilde
Sin sàllemol gsi gar viel Lit.
De kasch dir's jetz no dem ibilde:
Eüropa isch züe sàller Zit
Nitt gsi, wie's jetz isch, ei Staat numme,
's hat drin e Menge Làndle g'ha,
Wo im e jede d'Lit, die dumme,
Glaübt hàn, sie seige vorne dra,
Sie seige besser as wie Alle,
Sin drum uf ihr' Nation stolz gsi
Un sin als iwernander g'falle
Dur das, wie d'Wilde grad mithi,
Fir gegesitig sich z'vernichte!...

Verle:
Isch's möglig, ass dr Mensch emol
So Dings hat känne do verrichte?
Wenn doch e Jeder weisst gar wohl,
Ass er jo iwerall do unte
Dr Gliche-n-isch uf sim Planet,
Wo er druf lebt nur wenig Stunde
Un nochher wieder witers geht!...

Veri:
Was witt halt jetz, züe sàlle Zite
Hàn d'Lit das alles nitt ig'sàh,
's hàn alle g'meint, 's müess si, das Strite,
's hätt ein im andre Gift als gà.
's mag viellicht, we me's g'naü will nàmme,
Viel vo dr Nahrung ku si halt,
Denn sàllemol hàn alle z'àmme
Fleisch g'gesse noch, Jung as wie Alt!...

Verle:
Fleisch hàn se g'gesse? Pfui! kei Wunder!
Wer hat ene dà Abscheü g'lehrt?

Veri:
Fleisch, jà, denn 's hat jo g'ha noch drunter,
Die hàn sich selwer als verzehrt!
D'ganz Wilde hàn das gar lang triwe;
Dr Rest, mit g'ringrem Appetit,
Die sin nur an de Thierer bliwe,
Die hàn se g'schlachtet d'ganze Zit.
Doch hàn d'Lit, was eim noch thüet g'falle,
Ab màngem o ne-n-Eckel g'ha,
Grad wie's uns eckelt jetz ab alle;
's wàr Keiner um kei Geld dert dra.
Doch 's dreckigste, das sin hingege
Als ihre Leckerbisse gsi!...

Verle:
Wie ka me sich nur lo bewege
Züe so-n-re schlechte G'wohnet hi!
Me weiss doch, ass nur in de Pflanze
Dr Nahrungsstoff enthalte-n-isch,
Wo unser Körper brücht im ganze
Un eim erhaltet g'sund un frisch,
Doch 's Fleisch ka jo nur Schade bringe,
Das zieht eim nur Krankheite züe;
Fir was denn so Dings geh verschlinge?
's git andre Sache jo genüe!

Veri:
Was will me halt, wenn Vorurtheile
Im Volk emol ig'wurzelt sin,
So ka me se schier nimmig heile.
's Exempel sieht me jetz do drin;
D'Lit hätte glaübt, se sin verlore,
Wenn se kei Fleisch han, Gross wie Klei,
Se hàn als g'meint, die arme Thore,
Nur das gàb ihne Kraft allei.
Mit G'würz un sunscht so starke Sache
Hàn sie's erst noch züeg'richtet als,
Un das hat sie halt trinke mache,
Was nur hat känne dur dr Hals;
Natirlig isch, me ka sich's denke,
Das o grad nitt, gsi fir ihr Wohl
Un b'sunders mit eso Getrànke,
Wie sie sich g'macht hàn sàllemol;
Se hàn wahrhaft als Wi noch trunke!...

Verle:
Was isch das « Wi », das kenn ich nitt,
Ich ha's noch nie g'hört, thüet's mi dunke,
Me macht schint's nit eso meh hit?

Veri:
Das isch dr Saft gsi va de Rewe,
Wo D' jetz nur selte noch kasch sàh;
D'Lit hàn se pflanzt als, fir drüs z'lewe,
In sàll're Zit hat's viel noch gà.
Se hàn dr Saft vom Triwel b'halte,
Bis ass er halwer sür isch gsi,
Denn erst derno hàn sie dra g'halte,
Un hàn denn trunke-n-als mithi,
Bis ass se grad in Dreck sin g'falle
Bewusstlos fir e g'wisse Zit!
Un das Getrànk hat unter alle
Dr Vorzug g'ha bi alle Lit;
Se hàn o glaübt, 's stärkt ihne d'Glieder,
Wil's als erwärmt hat im Moment,
Se hàn nitt g'merkt, ass sie nur wieder
Als doppelt krank gsi sin am End!

Verle:
Me ka so Sache gar nitt fasse!
Hat Nieme denn noch heiter g'sàh
In dàre ganze Menschemasse,
Fir bessere-n-Exempel z'gà!

Veri:
Wohl hat's scho g'ha an rare-n-Orte,
Wo d'Pflanzekost ag'fange hàn,
Doch sin se nur verspottet worde
Wie alle, wo dr Progrès wànn.
's kost ewe Zit, fir d'Lit z'bekehre,
Johrhunderte sin küm genüe,
Fir ihne-n-ebbes besser z'lehre,
De siehsch's an dem; se hàn derzüe
Noch hundert Sache g'ha un Ploge,
Wo nimmig existiere jetz
Un doch isch alles nitt vollzoge,
Was z'àndre-n-isch am Lewensg'setz;
Doch wit vora si mir scho kumme,
's isch kei Verglich mit sàller Zit,
's geht immer vorwàrts, glaüb dü's numme,
Denn Wisseschaft veràndert d'Lit!