Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Ne Hochzitsred'.

20. Mai 1876.

Ne Hochzitsesse-n-ohne Red'
Isch ebbes, wo schiergar nitt geht!
Un b'sunders jetz, wo d'G'meinhüsherre
's G'setzbüech in ihre Pult isperre;
Drum ha-n-i denkt, 's wàr viellicht güet,
Jetz, wo me doch nimm esse thüet,
Me thàt de junge-n-Eh'lit b'richte,
VIas sie jetz uf si hàn fir Pflichte
Un was se-n-alles z'mache hàn,
Wenn sie ne güeter Eh'stand wànn,
Dcnn d'Hiroth hat e Menge Sache,
Wo sie mit mien Bekanntschaft mache.

Wie schön, wie lieblig sin se do!
Se hàn sich gern, das merkt me scho,
Se werde roth bis hinter d'Ohre,
Un züedem hàn se hit sich's g'schwore!
Se känne sich's jetz nitt verzeihe,
Ass sie, fir vor's Altar sich z'fiehre,
Dà Monet sin geh üschoisiere;
Erst hit jetz sàhn se's alle zwei,
Wie lang as d'Tage sin im Mai!...

So lang as er eim dunke mag,
Isch's doch g'wiss schön, e Hochzitstag!
Me wird umringt, thüet eim flattiere,
's thien alle Lit eim grateliere,
's isch eim so licht, me-n-isch so froh,
Me wott sich kei Secund verlo!
D'Welt schint in roserothem Kleid
Ag'fillt mit Pracht un Herrligkeit !
Bassgige sieht me-n-als sogar
Am Himmel, das isch sunderbar!
Me sàit als, d'Liewe, die sei blind!
D'Verliebte sin's doch nitt, ich find',
Se sàhn noch mehr as and're Lit!
Nur, mein i, sàhn se nitt so wit;
Die Instrumente-n-alle z'àmme,
Wo sie als fir Bassgige nàmme,
We me se g'naüer b'schaüe thüet,
Sin alle-n-als vo Fleisch un Blüet
Un sin ig'wickelt im e G'wand,
I glaüb, me heisst's e Buschelband,
Hàn Fiessle, Hàndle-n-un so Sache
Un thien ganz and're Müsik mache,
As me-n-erwartet hat dervo,
Me sott se-n-als grad hànke lo!
Doch, werm se-n-eim uf d'Gere falle,
So thien se gwöhnlig als doch g'falle,
Me spielt sogar mit Freide mit!
Doch d'Mieih un d'Sorge fehle nitt;
Ihr Unterhalt, dà kostet viel,
Se gehn nitt immer wie me will,
Un hat me viel so Instrumente,
So müess me-n-Alles an se wende,
Un isch noch quält und plogt dernewe.

Das Alles sàhn d'Verliebte nitt!
Doch 's predige nutzt nitt viel hit!
Nur noch e Wörtle wà mr sage,
Se solle treü mitnander trage,
Was d'Hiroth ihne wird ertheile,
Un 's Leid wie d'Freid mitnander theile,
Un so vereint wird ihne 's Lewe
As wie ne Traüm voriwer schwewe;
Züem Schluss wà mir noch alle z'àmme
Zur Hand 's Champagnergläsle nàmme
Un G'sundheit trinke noch èmol
Uf ihre Glick, uf ihre Wohl.
Mag unser Wunsch sie alle beide
In ihre junge-n-Eh' begleite.