Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Ne guldige Hochzit.

Wo wà mr d'rechte Worte finde
Un wo dr rechte Ton hernàh,
Fir unsre grosse Freid z'verkinde,
Ass mir das Fest hit känne sàh!
Ne guld'ne Hochzit firt me selte.
Denn 's hat nitt mànge Hochzitlit,
Wo sich in so-n-re lange lit
Noch fir das Ehrefest thien melde!
Ne halb Johrhundert alte-n-Eh
Uf uns'rer Erde z'iwersteh,
Das isch kei G'spass, me müess es sage.
In fufzig Johr bringt sie eim do
G'wiss nitt nur alles güete Tage,
's git leider noch viel andre-n-o!
Un thüet e Hiroth noch so g'linge,
So hat se z'kàmpfe-n-als un z'ringe;
Isch doch d'Natür jo scho dergege,
Denn sie erkennt das Band nitt a,
Wo d'Lit so eng sich drin bewege
Un wo se doch so halte dra.
D'Natür thüet kei Familie kenne,
Blind risst se màngmol mittle drüs
E Glied, grad 's nöthigste im Hüs,
Thüet grad, was sie nitt sott, als trenne!

Was bringt nur das allei scho Schmerz
De-n-Eltre-n-als!... Un wieviel Sorge
Un Kummer zieht nitt jeder Morge
Noch ohne das im Mensch si Herz!

Un thüet nitt 's Alter o noch stire
Als spater Bràste noch genüe?
G'wiss, wer thüet d'guld'ne Hochzit fire,
Verdient e Glickwunsch noch derzüe;
Drum soll dr Oncle o un d'Tante,
Wo hit jetz fire thien das Fest,
Ne b'sundrer ha vo alle Gast;
Vom Grosskind bis züem letscht' Verwandte
Wünscht alles ihne Glick derzüe
Un hofft, ass noch viel Tage, g'sunde,
Mit Lust un Freide bis genüe,
Sie noch erwarte thien do unte.

Worum sott sich das nitt erfille?
's sin jo noch muntre Hochzitslit,
Se sin jetz in dr beste Zit!
So denkt e Jeder g'wiss im Stille.

Was viel derzüe mag helfe do,
Ass bis dohi züe alle Zite
So munter un so lewensfroh
Dr Oncle isch derher ku schrite,
Das sin nitt nur d'Bequemligkeite,
Wo ihn si Fraü umringt hat mit,
Noch andere Familiefreide
Sin ihm z'theil ku, wo nieme hit
Vo-n-alle do viellicht dra denkt;
D'Natür hat ihm fünf Schwestre g'schenkt,
Wo er nie g'nüe hat känne riehme
Un g'wiss nitt schelte losst vo nieme.
Me müess es g'steh, 's sin awer o
Persone, g'wiss recht intressante!
Wie màngmol hat er g'rüefe scho
Bi sine Frind als un Bekannte:
« Jà, mine Schwestre, das isch wohr,
Sin alles »... doch fir was furtfahre?
Mr känne-n-uns die Mieih erspare,
Ne Jeder kennt dr Rest ufs Hoor ...

Derno thüet o ne schöne Schaar
Grosskinder 's Lewe jo erfreie
Scho längst in unsrem Hochzitspaar;
Bol thien viellicht in dàne Reihe
Sich Grossgrosskinder noch üsnàh,
Die wànn se doch g'wiss o noch sàh?
Ne so umringt, wird ihne 's Lewe
As wie ne Traüm voriwer schwewe
Un bol thien sie mit Freid derno
D'diemant'ne Hochzit fire do;
Drum trinke-n-uf ihr' G'sundheit alle,
Ass sie noch sàhn die schöne Zit!
Mag hundertfach dr Rüef erschalle:
Hoch solle lewe d'Hochzitslit!