Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Ung'horsamkeit.

Dert owe-n-im e Spatzehafe,
Güet g'schützt vor Rege-n-un vor Wind.
Sin Spatze g'wohnt, gar stille, brave,
Dr Mann un d'Fraü mit ihrem Kind.
Dr kleine Zwilch, so hat's Kind g'heisse,
Isch g'liebt gsi, das versteht sich wohl,
Vo sine-n-Elt're; allemol,
Vo-n-alle-n-ihre viele Reise,
Wo sie 's Tags g'macht hàn, hin un her,
Hàn sie-n-em mitbrocht d'beste Sache,
's isch ihne nie nit vorku z'schwàr,
Wcnn 's gsi isch, fir ne glicklig z'mache.

So hat er in sim Nest züegnu;
Bol hat er Fàttigle biku
Un d'Elt're, bi dàr Glegeheit,
Hàn ihm derno-n-e Predigt g'halte.
« Glaüb jo nitt, » hàn se züe-n-em g'sàit,
« Ass dü scho fliege kasch wie d'Alte,
Nitt, ass dü's viellicht witt prawiere,
Derwilst ass mir furt sin emol,
Denn das thàt dir nitt reüssiere,
Dü bisch noch z'schwach, drum hiet di wohl,
De weisch, ass d'Katze-n-oder d'Lit
Dich fange thàte grad wie nit. »

Dr kleine Zwilch, wie alle Kinder,
Isch halt gar wunderfitzig gsi,
Un b'sunders uf die Predigt hi,
Drum hat er o nit z'thüe g'ha g'schwinder,
As fire z'groble-n-an dr Tag,
Fir z'lüege, wie's denn duss si mag,
Wo d'Alte sin geh Füetter hole.
Stolz hat er owe-n-awe g'schaüt
Un hat küm sine-n-Aüge traüt,
's isch alles schön gsi duss, züem mole,
Un still, denn 's Hüs geht uf kei Gasse,
Nur Dàcher sieht er bis genüe,
Un unte-n-uf ere Terrasse
Git sich e Photograph grad z'thüe,
Mit Lit in sine Presse z'mache,
Doch isch er wieder furt derno,
Un mit dem allem thüet eso
Im kleine Zwilch jetz d'Lust erwache,
Si Kraft z'prawiere-n-o-n-emol.
« Soll ich denn ewig bliwe grüppe
Im Hafe do, das sin nur Nüppe,
Ich ka jetz fliege, ich spir's wohl,
Un blib nitt länger in dem Schlupf. »
So thüet er bi sich selwer denke,
Un hasch mi g'sàh, nimmt er e Schupf
Un fliegt, doch schlecht, er ka nitt rànke,
Un anstatt rechts ufs nàchste Dach,
Isch er halt uf d'Terrasse kumme!
Verstört lüegt er jetz um sich umme,
Vor Schrecke wird's em schiergar schwach.
Vergewes süecht er z'fliege wieder
In d'Höche, d'Fàttig sin noch z'klei,
Er isch noch z'schwach, si Flug isch z'nieder.
Do pfifft er un verfiehrt e G'schrei,
Ass d'Alte bol sin akuz'rucke
Un hàn mit Schrecke ,no-n-em g'schaüt.
Küm hàn se züe-n-em awe traüt
Vo Zit züe Zit als mit 're Mucke,
Mit Angst thien sie-n-em z'fresse gà,
Doch kanne sie-n-en nitt mitnàh.
Züem Unglick kunnt noch grad e G'witter,
Was fangt dà kleine Schelm jetz a?...
Ne Parepli hat er keis g'ha!
Wie thüet's ihn reie jetz so bitter,
Ass er nitt g'folgt hat, doch isch's z'spot.
Uf eimol kunnt, o Angst! o Noth!
Dr Photograph ku üse z'springe,
Fir sine Lit in d'Schàrme z'bringe
Un sieht dr kleine Zwilch halt dert
Un packt ne-n-ohne Mieih am Krage
Un thüet ne sorgsam inetrage.
Jetz, denkt dr Klei, wird ich ig'sperrt;
Mit Schrecke hàn das d'Elt're g'sàh
Un angstvoll thien sich beide froge:
Was wird mit unsrem Kind jetz g'schàh?..
Doch küm hat 's G'witter sich verzoge,
Bringt ihn dr Photograph jetz wieder,
Setzt ihn ufs Dach un geht dervo;
Ganz glicklig schaüe d'Alte nieder
Un flattre-n-um ihn her derno;
Er o süecht z'fliege-n-as wie Alle,
Doch isch's em dasmol o nitt glickt,
Bol isch er in e Kànel g'falle
Un isch noch schiergar drin verstickt,
Un nur mit zàwle-n-isch's em g'lunge,
Drüs üse z'ku, un hat derbi
Dr Füess verrànkt noch owedri!
B'sorgt hàn en d'Alte glich umrunge
Un hàn em mit viel Mieih halt doch
Ne sicher Plàtzle g'funde noch,
Wo sie-n-en güet hàn känne pflege.
Er hat's ibiesst! lang isch er g'lege!
Doch jetz geht's wieder, furt isch 's Weh,
Nur 's Fiessle ka-n-er nimmig biege;
Züem Glick hat er jetz lehre fliege,
Sunscht miesst er an de Krucke geh!