Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Vorwort.

E Dichter isch doch bis dohi
E-n-armer Mann vo jeher gsi!
Isch's jetz nitt wohr, züe alle Zite
Thüet Alles uf em umme rite
Un süecht, un macht, un kritiziert,
's mag ku was will, ganz ungeniert!

Wenn's ihn emol derzüe thüet triwe,
D'Naturschönheite-n-ane z'schriwe
Un z'zeige, wie duss alles frisch,
Wie jeder Gràsle zierlig isch,
Wie's herrlig duftet in de Wàlder,
Wie d'Lerche singe-n-in de Felder,
So bringt er das g'wiss' niene-n-ab,
Wenn's güet geht, lipft me d'Achsle drab!

Will er emol philosophiere
Un will dr Leser üse fiehre,
Viellicht in heller, stiller Nacht
Einsam vor's Himmels Sternepracht,
Will ihn erinn're-n-ass die Sterne,
Wo dert thien zwitzre-n-in dr Ferne,
O Sunne sin wie unsre do,
Un ass noch andre-n-Erde-n-o
Dert owe schwewe-n-in dr Runde,
Viel grösser noch, as die do unte,
Ass mir in allem dem nur blos,
Mir, wo-n-is glaüwe-n-als so gross,
Sin im e Staüb viellicht z'vergliche,
Wo jeder Hüch ka mache wiche,
So isch's ganz g'wiss, wenn er das druckt,
So heisst's: dà Mensch, dà isch verruckt,
Do brücht me gar nitt lang studiere!

Dr Leser will sich amüsiere,
's isch o si Recht, er zahlt derfir.
Do blibt im Dichter halt nit fir,
As ebbes Lustig's fire z'bringe,
Doch das thüet o nitt immer g'linge;
Wenn er eso ne Gsätzle baüt
Un ebbes drin lüt sage traüt,
Wo Andre nur ganz lislig dànke,
So wànn se ne-n-als glich ufhànke!

Ne jeder Wort, ebb er's uftischt,
Müess, wie-n-er's üs dr Dinte fischt,
Uf d'Woog' g'legt si un sorgsam g'woge,
Fir z'sàh, eb's z'licht isch oder g'loge;
Un d'Wohret derf er in de Lit
Doch o nitt sage, sunscht git's Strit
Un Làrme g'nüe. - Was denn prawiere ?
Soll er viellicht politiziere?
Dert wàr wohrschinlig z'sage g'nüe!
Wenn's ihm z'wohl isch, so ka-n-er's thüe,
Nur thàt's en, mein i, gar gli reie!

Er kännt noch 's Wetter prophezeihe,
Das wàr viellicht jetz intressant?
Doch alles das isch jo bekannt :
- Isch's Wetter trieb im März un nass,
- So fillt's de Büre 's Regefass!
- E Hornung immer hell un klar
- Zeigt a ne schöner Febrüar!
- Hörsch im Awril dr Dunner brumme,
- So isch dr Monet März als umme;
- Un wenn viel Lit spaziere gehn,
- So isch als g'wöhnlig 's Wetter schön,
- Doch plitze-n-uf em Wasser d'Fisch,
- Schangschiert's als oder 's blibt wie's isch...
Wàr nur ei Site voll so Sache,
So thàt kei Mensch si Büech ufmache.

Das Alles hat jetz scho si Gwicht,
Doch müess er o in sim Gedicht
Noch d'Silwe, d'Rime so verfasse,
Ass alles mit em Sinn thüet passe.
Ne Mànker dànkt als: wenn's nur rimt,
's isch eithüen, wie me's z'sàmme limt.
Nitt gar! me soll in dàne Sache
Kei Silwe z'viel noch z'wenig mache,
Im Tact, wie d'Müsik, müess es geh,
Wonitt, so thüet's de-n-Ohre weh!

Bis Morn glaüb kannt me so vorfiehre,
Was er müess alles observiere
Un wie-n-er sich in Acht müess nàh,
Wenn er will ebbes üse gà.
Drum Leser müesch dü dich erbarme
Un müesch dem Dichter, in dem arme,
Viellicht wege me Wörtle als,
Nitt wünsche gli dr Strick an Hals.
's isch alles gar licht z'kritiziere,
Doch desto schwerer isch 's vollfiehre!