Text:Jules Meininger/'s Zeugniß

's Zeugniß

Das Wort bi dr Jugend hit
Will gar viel bedite;
Was gl'lehrt isch, wenn's Zeugniß git,
Loßt sich nitt abstritte.

Han se G'lehrt g'ha, 's Zeugniß sait's,
Han se g'füllanzt, 's gliche;
Froh gehn d' erschte heim, dia frait's,
Un dia andre scgliche.

Denn dia alle wisse güat
Was uf sie thüat passe;
Wia me se-n-empfange thüat
D'heim, 's isch nitt züam Gspasse.

Doch a Sprichwort lehrt eim jo,
Un das kenne-n-Alle:
„'s seige nia vom Himmel scho
G'lehrte-n-awe g'falle!“

Alles brücht si Zit d'rzüa,
Alles müeß sich lehre,
Wird's dr z' schwer, glich alles z' thüa,
Eh bien, thüa di where!

Gib de Lehrer niemols Schuld,
's ka dir's kein iprage,
Gib dir Miaih un hab Geduld,
Später bringt's dir Sage.

Glaüb o niamols, dü lehrsch z' viel,
Lehr' nur alles z'samme,
Nimmt me dir nur was me will,
D' Lehr ka kein dir namme!

Traisch jo gwiß nit schwar do dra,
Später wird's dr diane,
D' Dummheit dia rennt iwrall a,
Denn me will se niane.