Text:Jules Meininger/Der Ràbbàrg un 's Dollàràwasser

Vo Hirtzbach, üs der Doll'rà hàr
Lauft s'Wasser dur Milhüsà,
In dickà Rohr, mà glaubt's nur schwàr,
Bis ganz in Ràbbàrg üsà.

Gehn b'schaüà o dià Arwet a,
Wià s'Wasser dert sie triwà,
S'isch kein im Stand ass àr nur ka,
Das grossà Wàrk ràcht b'schriwà.

Wià mànkà Schüflà Grund hàts gà,
Vom Schweiss wià mànker Tropfà,
Bi allem Wàtter hat mà g'sàh,
Mit Pikel, Hàmmer klopfà.

Vo Hirtzbach hàr dur d'ganzà Stadt,
Hat mà nit g'sàh as Gràwà,
Un Zàntner schwàrà Rohr dià hat,
Mà g'legt als schén dernàwà.

S'hat Lit gà, wo noch b'haüptà hàn,
Es nàhm sà gar nit Wunder,
Wenn d'Herrà so furt grawà wànn,
Giàng d'Stadt am And noch unter.

Was hat mà doch fur Sachà g'Sàit,
Viel hàn afangà z'stutzà,
Hit awer hat à Jeder Fràid,
Denn s'isch à grosser Nutzà.

Hàn in der Schüàl nitt allà ghért,
Mà brücht kei Wasser kaüfà ,
Un s'Wasser thàt, hat mà uns gléhrt,
Nitt d'Bàrgà ufà laüfà.

O kenntà uns'rà Eltrà doch,
Z'ruck ku un Tramway fahrà,
Un s'Wasser g'sàh im Ràbbàrg noch,
Sà nàhmtà uns für Narrà.

Stolz sin mir ass mir sagà miàn,
Hit wià vor altà Zità,
S'hat Mànner hià, wo trachtà thiàn,
Für dStadt un d'Bürger z'strità.

Vo jehàr hàn mir Mànner g'ha,
D'Milhüser derfà's riàhmà,
Für s'Hàlfà stehn sà vornà dra,
Wer wott's vergàssà? Niàmà.

Drum Bürger b'haltà d'Nàmà wohl,
Vo uns'rà Mànner z'sàmmà,
Wo schaffà nur für unser Wohl,
Un tapfer 's z'Hàrzà nàmmà.

Milhüsà, dü mi Vaterstadt
Was Dir à jed Kind z'wünscha hat,
Treü geht ihm das vo Hàrzà ;
Blib Dü in dànà Hànd wià Hit,
Denn dià verlén Di sicher nitt,
In Fràid grad wià in Schmàrzà.

Milhüsà der 1tà Hornung 1885.