Text:Jules Meininger/Dr Panamakrach!
2. Juni 1889
Dr „Krach“ vom Panamakanal,
Isch fir e Manger höchst fatal,
Wenn me, statt Zins z'ha, hinteno
Noch owedri sott Hoor z'ruck lo.
Un wer weißt, eb nitt kunnt e Zit,
(Viellicht isch dia nitt halb so wit)
So rupft me dane-n-arme Träpf
Noch d' letschte Hoor ab ihre Käpf.
Un wem v'rdanke sie dar Stand?
In ihrem alte „Ferdinand“.
Hit schräit e Jeder, „viv' Lesseps,“
Un morn - o weh, ich dummer Plebs!
's Züetraüe-n-isch e schene Sach,
Vorhar dankt keiner an e „Krach“;
Z'erscht sieht me Zins un Dividand,
Z'letscht geht me-n-ab mit laare Hand,
D'rno gehn d' Aüge-n-uf parfakt,
Wenn me total im „Pétrin“ stackt.
Dia wu dra schild sin, ziehn sich drüs,
Un wasche d' Hand „à la Puntius“.
Me hat doch zoge heillos thir,
Fir sie d' Marone-n-üs em Fir.
Dr einzig Troscht, wo Viele blibt,
Isch, aß me nachtens wieder schribt!
's Wort „Actionnaire“ isch important,
Me-n-isch fir das jo all's im Stand;
Si letscht Hemd ziaht me-n-o noch üs,
Dr ander legt „in floribus“;
Hit hat me noch e n-eige Hüs,
Dr Huissier kunnt un jagt eim drüs.
Vrzwifle dia, dr ander lacht...
So warde d' meischte Gschafte gmacht.
Jetzt isch als Rettung in dr Noth
Villicht dr einzig güete Roth:
Me sott dia wo Aktione han,
Wenn sie nitt all's v'rliare wann,
Ufford're z'ku no Panama
Un Pickel, Schüfle mit sich z' nah,
Un salwer Hand alege dra,
Fir kei so großer Zahltag z' ha.
Natirlig Gald nimmt Jeder mit -
Aß es kei zweiter „Krach“ meh git!