Text:Jules Meininger/Frindschaft

Großartig isch d'r Tisch deckt hit
Für zwei wo nitt karmislà,
Un stéra lén sà sich o nitt,
Nàbscht ass es duss thüat rislà.

Ganz g'miàthlig sitzà allà zwee
Binander, un thiàn ràtschà,
Do meint d'r eint: jà ich will geh,
Sunscht kunnt's z'letscht noch ku pflàtschà.

Si Camàrad thüat ihm a Pack
Cigarrà anà streckà:
„Sin finà“, sàit'r, „nimm in Sack,
Sà wàrdà dir gwiss g'schmeckà“.

Un s' Liacht nimmt àr jetz ab em Tisch,
Sàit: „Wart ich will dir zindà,
Bis ass dü uf d'r Gassà bisch,
D'r Wàg isch nitt güat z'findà“.

Un wo sà an d'r Stàgà stehn,
Grad uf d'r erschtà Schwellà,
So fallt dà awà, s'isch nim schén,
Wo ihm hat zindà wellà.

D'r ander laüft ganz othemlos,
Für z'hàlfà sim Bakanntà,
Doch s' Unglück isch nitt halb so groß,
Ar isch allei ufg'standà.

„O liàwer Frind, s'isch mir ràcht Leid
Vo Hàrzà“, meint d'r eintà;
„I hätt' di“, hat d'r ander g'sàit,
„Bis awà doch begleità!“