Ästier

D Ästier (lat. Aestii) sind en antiks Volch gsii, wo im Baltikum glebt het. Gnennt werd da Volch (Aestiorum gentes "Stämm vo de Astier") zerstmol bim römische Schriftsteller Tacitus i de Germania.

Öberliferig

D Ästier hend enet de Weichsel a de Chüste vom Mare Suebicum (Ostsee) glebt. Si söled Chlaider und Sitte gha ha, äänlich wie die vo de Suebe, eri Sprooch söll aber äänlich sii. wie die vo de Brite.

Si bauet Chorn und anderi Feldfrücht aa, und sammled a de Chüste Bernstai, wo binene glesum haiist. De verchaufet si för tüürs Geld a Händler. Nochem Cassiodor het e Gsandtschaft vo de Ästier em Theoderich em Grosse Gschenk us Bernstai broocht.

Vereert hend si d Göttermuetter (mater deum) und in erem Kult sind Eberbilder wichtig gsii, wo d Mensche astell vo Waffe schütze tüend. D Ästier sind denn au e fridfertigs Volch gsii, Waffe us Ise sind binene selte gsii, degege hend si hüüfig Chüüle brucht.

Düütig

D Ästier chönet ahand vo de Laag mit de Baltische Stämm, aso de Prusse, Litauer und Lette gliichgsetzt were. De Name, wo spööter uf di finnugrischi Este öbertrait woren isch, chönnt vo de Gote bildet wore sii (got. aisteis "achtbar, eerevoll"). De Name vom Bernstai werd no hütt i de baltische Sproche brucht (lett. glisis) und isch verwandt mit em tütsche Wort "Glas".