France Gall

D France Gall (* 9. Oktober 1947 z Paris as Isabelle Geneviève Marie Anne Gall; † 7. Jänner 2018 z Neuilly-sur-Seine) isch e franzesischi Sängeri gsii. Noch eme erfolgryche Karrierestart z Frankrych het si 1965 fir Luxemburg dr Grand Prix Eurovision mit em Titel Poupée de cire, poupée de son gwunne. Vu 1966 bis 1972 het si unter anderem uf Dytsch gsunge. Anne 1988 het si mit Ella, elle l’a e Nummer-ais-Hit z Dytschland ghaa. Am 7. Jänner 2018 isch si an ere zwai Johr vorhär wider uusbrochene Chräbschranket gstorbe.

d France Gall (1968)

Karriere

Ihri Familie isch arg musikalisch gsii: ihre Vater Robert Gall het unter anderem Chanson fir dr Charles Aznavour un d Édith Piaf gschribe. Unterstitzt vu ihre Eltere het si im Alter vu 15 Johr d Schuel abbroche un het ihri erschte Lieder ufgnuu. Doderfir het si si dr Name France Gall gee. Si het uf dr Rot vu ihrem Manager där Name gwehlt, wel mer ihre Vorname Isabelle scho dur e anderi franzesischi Sängeri, nämli d Isabelle Aubret, gchännt het. Scho ihri eerscht Single Ne sois pas si bête (Sei nicht so dumm) isch e volle Erfolg gsii. Ihri frie Karriere isch vor allem dur d Bekanntschaft mit em Sänger un Songschryyber Serge Gainsbourg gferderet wore. Mit schymber harmlose meedytige Täxt, wu vol gsii sin mit erotische Aaspiilige, isch si z Frankrych als belieber wore.

1965

d France Gall bim Grand Prix Eurovision de la Chanson Européenne 1965

D France Gall isch anne 1965 uusgwehlt wore, bim Grand Prix Eurovision de la Chanson z Neapel fir Luxemburg dailznee. Mer het ere e Uuswahl vu zee Lieder bresäntiert, wu si ihre Lieblingslied – Poupée de cire, poupée de son vum Serge Gainsbourg – uusgwehlt un interpretiert het. Dodermit het si dr Wettbewärb gwunne. Au vum Gainsbourg isch s zwaidytig Lied Les sucettes gsii, wu oberflechli gsää vun eme zuckrige Schlotzer ghandlet het – dr Täxt het aber au as Bschrybig vu Oralverchehr chenne verstande wäre. Speter het d France Gall derzue gsait, ass si des Lied nie gsunge hätt, wänn ere di ächt Bedytig vum Täxt klar gsii wär.

Um die Zyt isch si liiert gsii mit em Sänger Claude François (1939–1978).

Karriere z Weschtdytschland

d France Gall 1968

D France Gall het 1966 Frankrych verloo, isch in d Bundesrepublik Dytschland gange un het dert bis 1972 uf Dytsch gsungeni Blatten ufgnuu. Si het doderby mit em Werner Müller zämegschafft. Fir Zwei Apfelsinen im Haar (ihri dytschi Version vu A Banda, im Original vu Chico Buarque) het si 1968 e Guldeni Schallblatte iberchuu. Anne 1968 het si mit Der Computer Nr. 3 am Dytsche Schlager-Wettbewärb dailgnuu un isch uf dr dritt Blatz chuu. 1969 isch si nomol Dritti wore bim Dytsche Schlager-Wettbewärb: Ihre Titel Ein bißchen Goethe, ein bißchen Bonaparte isch derzue bis uf Blatz 14 vu dr Chart chuu un isch dodermit ihri bis dert hegscht dytschsprochig Hitparadenotierigf gsii. Bim Dytsche Schlager-Wettbewärb 1970 isch si mit Dann schon eher der Piano-Player aadrätte un isch uf em vorletschte Blatz glandet. Si het unter anderem Stuck vum Heinz Buchholz un vum Giorgio Moroder gsunge.

Zue dr bekannteschte Lieder uf Dytsch zelle Zwei Verliebte zieh’n durch Europa, Unga Katunga, Kilimandscharo, Mein Herz kann man nicht kaufen, Ali Baba und die 40 Räuber, Ein bißchen mogeln in der Liebe, Ich singe meinen Song, Ich hab’ einen Freund in München, Ich bin zuckersüß, Wassermann und Fisch, Links vom Rhein und rechts vom Rhein, Das war eine schöne Party, Wir sind keine Engel oder Ich liebe dich, so wie du bist. Wäg ihre Popularitet het si 1969 un 1971 dr Bronze un 1970 dr Silberig Bravo Otto vuz dr Jugedzytschrift Bravo iberchuu.

Speter het d France Gall gsait, d Zyt vu ihre Karriere z Dytschland sei nir di schenscht in ihrem Lääbe gsii, wel dúr ihre Bekannhaitsgrad un di ständigen Ufdritt heb si kai normali Juged ghaa. Ihri dytsche Schlager stehn stilistisch in starkem Kontrascht zue ihre spetere Karriere z Frankrych.

Vu 1969 bis 1974 isch si mit em Sänger Julien Clerc (* 1947) liiert gsii.

Zwooti Kerriere z Frankrych

1973 het d France Gall bi re Autofahrt im Radio e Lied vum Michel Berger gheert. Si het speter gsait, si heeb aaghalte un dää Täxt uf si wirke loo. Um die Zyt isch d France Gall in ere Ibergangsphase in ihrem Lääbe gsii: si het nimi as „s chlai Maidli“ welle bresäntiert wäre, sundern as Frau. Si het gsait, ass si nie mee gsunge hätt, wänn nit dr Berger fir si Lieder gschribe hätt.

1974 het dr Michel Berger ere vorgschlaa, mit ere zäme s Lied Mon Fils Rira Du Rock'n Roll ufznee. Zwische ihne het si ne innigi Liebi entwicklet. No im nämlige Johr het dr Berger fir d France Gall s Lied La déclaration (d’amour) gschribe. 1976 hän si z Paris ghyrote, si hän zwai Chinder iberchuu (Pauline Isabelle, * 1978, un Raphaël Michel, * 1981). Dr Berger het e Hufe Hit gschribe, wu uf d France Gall zuegschnitte gsii sin, ihri Karriere het neii Hegschpinkt erläbt. In dr 80er Johren het si as Popsängeri wyteri Top-10-Erfolg gfyyrt z Frankrych mit Hit wie Hong Kong Star oder Débranche.

Grab vum Michel Berger un dr gmainsame Dochter Pauline

Anne 1988 het d France Gall no iber 15 Johr Funkstilli ihre greschte Hit z Dytschland ghaa: Dr Titel Ella elle l’a („Ella, si het s“), e Hommage an d Jazz-Sängeri Ella Fitzgerald, het si vier Wuche lang uf Blatz 1 ghalte. In däm Johr isch s in dr Bundesrapublik di fimftmaischtverchauft Single gsii un dodermit sogar no erfolgrycher wie z Frankrych, dert isch dr Titel uf Blatz 2 vu dr Chart chuu. Au z Eschtrych isch s Lied uf Blatz 1 chuu, in dr Schwyz uf Blatz 5. Ella elle l’a isch bis hit e bekannte Radio-Hit un isch e baar Mol coveret wore, u. a. vu dr Alizée un vu dr Kate Ryan.

Am 2. Augschte 1992 isch ihre Mann iberraschend im Alter vu 44 Johr noch em Tennis spiile am e Härzinfakrt gstorbe. 1993 het si Bruschtchräbs kriegt.

Syt dr Vereffentlichung vu ihrem letschte Studioalbum France (1995), wu si ne Hufe Hit nei interpretiert het (au sonigi vum Berger), isch s rueig um si wore. Ihri Dochter Pauline isch anne 1997 im Alter vu 19 Johr an dr Stoffwächselchrranket Mukoviszidose gstorbe. Si het si im Große un Ganze us dr Effetligkait zruggzoge ghaa un het noch ere Zyt im Senegal wider z Paris gläbt. Si het si engaschiert fir obdachlosi Fraue.

Anne 1994 isch d France Gall zum Ritter vu dr franzesische Ehrelegion (Chevalier de la Légion d’Honneur) ernännt wore.

Diskografy (Uuswahl)

Single

• Ne sois pas si bête (1963)
• Laisse tomber les filles (1964)
• Sacré Charlemagne (1964)
• Poupée de cire, poupée de son (1965)
• Attends ou va-t’en (1965)
• Wir sind keine Engel (1966)
• Baby pop (1966)
• Les sucettes (1966)
• Bébé requin (1967)
• Toi que je veux (1967)
• A Banda (Zwei Apfelsinen im Haar) (1968)
• Der Computer Nr. 3 (1968)
• L’orage (La pioggia) (1969)
• Ein bißchen Goethe, ein bißchen Bonaparte (1969)
• Zozoi (1970)
• Unga Katunga (1971)
• Ali Baba und die 40 Räuber (1971, B-Syte)
• Zwei Verliebte zieh’n durch Europa (1971)
• Für dreißig Centimes (1972)
• Lieber Leo (1972, B-Seite)
• Ein bißchen mogeln in der Liebe (1972)
• Komm mit mir nach Bahia (1972, B-Syte)
• Ich bin zuckersüß (1972)
• Kommst Du zu mir? (1972, B-Syte)
• Mais, aime la (1974)
• La déclaration d’amour (1975)
• Comment lui dire? (1975)
• Musique (1977)
• Viens je t’emmène (1978)
• Besoin d’amour (1978)
• Donner pour donner (mit em Elton John, 1980)
• Il jouait du piano debout (1980) (FR: )
• Tout pour la musique (1981) (FR: )
• Débranche (1984)
• Hongkong star (1984)
• Calypso (1985)
• Babacar (1987)
• Ella, elle l’a (1987)
• Évidemment (1988)
• Papillon de nuit (1988)
• Laissez passer les rêves (1992)
• Mademoiselle Chang (1993)
• Paradis blanc (1994)
• Les princes des villes (1994)
• Privée d’amour (1996)
• Message personnel (1996)

Albe

• Les Sucettes (1965)
• Baby Pop (1966)
• 1968 (1967)
• Die großen Erfolge (1968 – Deutsche Produktion)
• Vive la France Gall (1969 – Deutsche Produktion)
• Die großen Erfolge 2 (1970 – Deutsche Produktion)
• Portrait in Musik (1972 – Deutsche Produktion)
• France Gall (1975)
• Cinq minutes d'amour (1976)
• Dancing disco (1977) (FR: )
• France Gall Live „Théâtre des Champs-Élysées“ (1978)
• Paris, France (1980) (FR: )
• France Gall 64 (1981) (FR: )
• France Gall 75 – Comment Lui Dire (1981) (FR: )
• Tout pour la musique (1981) (FR: )
• France Gall Live „Palais des Sports“ (1982) (FR: )
• Débranche (1984) (FR: )
• France Gall au Zénith (Live-Album, 1985) (FR: )
• Babacar (1987) (FR: )
• Le Tour de France 88 (Live-Album, 1988) (FR: )
• Les Plus Belles Chansons De France Gall (1988) (FR: )
• Best of (1990) (FR: )
• Double jeu (avec Michel Berger, 1992) (CH: )
• Les Années Musique (1993) (FR: )
• L’intégrale Bercy „France Gall – Simple je“ (Live, 1993)
• Simple Je (Débranchée A Bercy 93) (1993) (FR: )
• Simple Je (Rebranchée A Bercy 93) (1993) (FR: )
• Pleyel (Live, 1994)
• France (1996) (FR: )
• Concert Public (Live, 1996) et Concert Privé (Live, 1997)
• Opération Premium Toupargel (2006) (FR: )

Sampler

• France Gall Compilation (1988)
• Poupee De Son (1993)
• En Allemand – Das Beste auf Deutsch (1998)
• Evidemment (Best of, 2004) (FR: )

¹Au uf Italienisch unter dem Titel Io sì, tu no bzw. uf Dytsch unter em Titel Das war eine schöne Party.

Literatur

• Hugues Royer/Philippe Séguy: France Gall, Michel Berger. Deux destins pour une légende. Monaco, Éditions du Rocher, 1994, ISBN 2-268-01873-3
• France Gall/Jean Brousse: Michel Berger, si le bonheur existe, Paris, Le Cherche midi, 2002, ISBN 2-7491-0012-7
• Alain Wodrascka: France Gall. Muse et Musicienne. Paris, Éditions Didier Carpentier, coll. « Biographies », 2010, ISBN 978-2-84167-691-0
• Alain Wodrascka: Douce France. éditions du Moment, 28 octobre 2015, ISBN 2-3541-7443-8

Weblink

 Commons: France Gall – Sammlig vo Multimediadateie

• France Gall in dr Internet Movie Database
• Fabienne Hurst: Zweideutige Songtexte: Die Sache mit dem Dauerlutscher. einestages bi Spiegel Online, 15. Novämber 2012

Fueßnote

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „France_Gall“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.