Kanaan

Dä Artikel erlüüterige zum Land Kanaan, für anderi Bedüütige lue Kanaan (Begriffserchlärig).

Kanaan (nordwestsemitisch kn'n, Alalaḫ ki-in-a-nim^KI, akkadisch ^LÚki-na-aḫ-num^MEŠ, assyrisch ^KURki-na-aḫ-ḫi und ^KURki-na-ḫi, babylonisch ^KURki-na-ḫa-a-a-u, Hurritisch ^KURki-na-a-aḫ-ḫi, hethitisch KUR ^URUki-na-aḫ-ḫa, arabisch کنعان, hebräisch כְּנַעַן, ägyptisch p³-k-³-n-ˁ-n-ˁ, griechisch Χανααν, Chanaan) isch im Alterdum hauptsächlig as Bezeichnig vo dr südwestlig-syrische Region bruucht worde und noch de Aagriff vo de Seevölker uf s Gebiet Palästina (Peleset) usgwiitet worde.

Ungfähri Usdehnig um 1300 v. Chr. vom Land, wo as Kanaan/Kinaḫḫu bezeichnet worden isch

Wie sich die bolitische Verheltniss gänderet hai, hai die alte Ägypter däm Rächnig drait. Under em Pharao Merenptah isch Kanaan no as eigeständigs Gebiet gnennt worde, under em Ramses III. isch s scho under dr Oberhoheit vo de Philister gstande: «E Bote uf Kanaan im Land Palastu».

Dr Name Kanaan isch no under em Seleukos I. beleit, wo sich sälber as «dr ‹L'dk'› z Kanaan» gnennt het. Die römischi Besatzig het spöter «Kanaan» mit dr Bezeichnig Syria ersetzt.

Litratur

• Wayne Horowitz, Takayoshi Oshima: Cuneiform in Canaan. Cuneiform Sources from the Land of Israel in Ancient Times. Israel Exploration Society, Jerusalem 2006, ISBN 965-221-062-5
• Benjamin Mazar: Canaan and the Canaanites, BASOR (Bulletin of the American Schools of Oriental Research) 102, 1946, pp. 7-12
• J. N. Tubb:Völker im Lande Kanaan (Völker der Antike). Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 2005.