Chriegsvölkerrächt

As Chriegsvölkerrächt wärde zwäi verschiideni Aspäkt vom internazionale öffentlige Rächt bezäichnet: zum äinte s Rächt zum Chrieg (ius ad bellum), also was d Legalidäät vom ene Chrieg überhaupt agoot, zum andere s Rächt im Chrieg (ius in bello), also d Reegle, wie mä mit Kombattante, Nitkombattante, Kulturguet und anderem umgoot, so dass s Liide und d Schääde, wo mit eme Chrieg verbunde si, so chlii wie mööglig bliibe. Dä Däil vom Chriegsvölkerrächt wird au as humanitäärs Völkerrächt bezäichnet.

S Rächt zum Chrieg (ius ad bellum)

Chrieg si hüte grundsetzlig völkerrächtswidrig. Noch em Ardikel 2 Ziffre 4 vo dr Charta vo de Veräinte Nazione musee alli UN-Mitgliider druf verzichte in internazionale Beziejige Gwalt gegen en andere Staat z bruuche oder drmit z droe.

Das isch bis zum Kellogg-Pakt vo 1928 andersch gsi. Denn het e suweräne Staat äigetlig s Rächt gha, Chrieg z füere, vor allem wenn s e casus belli gee het, also e Chriegsgrund.

Au hüte git s no Usnaame im Verbot. So daf mä im ene Staat interweniere, wenn dä zuestimmt. Noch em Ardikel 51 vo dr UN-Charta daf sich e Länd sälber verdäidige wenn s aagriffe wird, bis dass dr Sicherhäitsroot Maassnaame drifft, wo em Aagriff en Änd setze. Öb aber e Staat e prewentivs Rächt zur Sälbstverdäidigung het, isch umstritte. Dr Sicherhäitsroot cha milidärischs Iigriffe legitimiere (Kapitel VII vo dr UN-Charta) zum dr Friide wider härzstelle. E milidärischi Interwenzion isch au umstritte, wenn e Staat äigeni Bürger will rette.

S Rächt im Chrieg (ius in bello)

Groossi Däil vom Rächt im Chrieg wärde hüte under dr Bezäichnig vom Humantäre Völkerrächt zämmegfasst. Chrieg daf nume gfüert wärde in de Gränze vo de völkerrächtlige Veriibarige vo de Haager Abkomme, bsundrigs vo dr Haager Landchriegsornig, und de Gämfer Abkomme über d Verbesserig vom Schiggsal vo de Verwundete, Chranke und Schiffbrüchige vo de bewaffnete Chreft, über d Behandlig vo Chriegsgfangnige und über e Schutz vo Zivilpersone in Chriegszite. Verstööss drgege zele as Chriegsverbräche.

Litratuur

• Originalteggst uf Dütsch vo de Abkomme und Erkläärige vo de bäide Haager Friidenskomferänze.
• Harald Maihold: Die Tötung des Unschuldigen, insbesondere im Krieg – Schuld und Nutzenargumente in der thomistischen Morallehre des 16. Jahrhunderts. In: Ancilla Iuris, Artikel vom 14. August 2007.
• Keith E. Puls (Ed.): Law of War Handbook (PDF, 306 S.; 9,75 MB), International and Operational Law Department, Judge Advocate General’s Corps, Charlottesville, Virginia, 2005.
• Brian J. Bill (Ed.): The Law of War Deskbook (PDF, 248 S.; 1,15 MB), International and Operational Law Department, Judge Advocate General’s Legal Center and School, Charlottesville, Virginia, 2010.
• Online-Bibliographie Theologie und Frieden des IThF, Hamburg
• äChristian Starckä (Hrsg.): Kann es heute noch „gerechte Kriege“ geben?, Wallstein-Verlag, 2008, ISBN 3-835-30261-2.
• Andreas Toppe: Militär und Kriegsvölkerrecht. Rechtsnorm, Fachdiskurs und Kriegspraxis in Deutschland 1899-1940, Oldenbourg Wissenschaftsverlag, Münche 2008, ISBN 978-3-486-58206-2.
• Hans Wolfram Kessler: Nichtletale Waffen im Kriegsvölkerrecht. Schriften zum Völkerrecht, Duncker & Humblot, Berlin 2013. ISBN 978-3-428-14117-3.

Weblingg

• International Humanitarian Law – Treaties & Documents Wortlaut aller Konventionen in den bisherigen Fassungen (änglisch)
• Rule of Law in Armed Conflicts Project

Fuessnoote

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Kriegsvölkerrecht“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.

Bitte gib au Achtig uf dr Hiwis zue Rechtstheme!