Louis Jacques Mandé Daguerre

Dä Louis Jacques Mandé Daguerre (* 18. Novämbär 1787 z Cormeilles-en-Parisis; † 10. Juli 1851 z Bry-sur-Marne) esch än französischä Moler ond Erfender vom erschtä Verfahrä für Fotinä wo mär denn het chönä chaufä, dä Daguerreotypie.

Louis Jacques Mandé Daguerre, 1844, Ufnahm vo Jean-Baptiste Sabatier-Blot

Läbe

Tetälsiitä Daguerres us em Johr 1839 (Düütschi Öbersetzig)

Chindhäit ond Jugänd

Dä Louis Daguerre esch us äifache Verhältnis. Er esch 1787 z Cormeilles-en-Parisis geborä wordä ond z Orléans ufgwachsä. Sin Vater esch Grechtsschriiber z Orléans gsi. Dä Daguerre het d' Volksschuäl gmacht ond esch id Bruäfslehr bimenä Archidekt gangä. Spöter het er emmär liäber zeichnäd ond gmoläd, won er bi sinerä Arbed besondärs guäti Panoramäbelder erschaffä het. Met sim Könnä het er voralläm vo dä Theater sini Ufträg öbercho. Wel er sech als Moler no witärentwicklä het müessä, het er den no bim bekanntä Bühnäbeldmoler Eugéne Marie Degott a dä Pariser Oper glehrt. Er hät sech denn abär liäbär als Opernstatist, Tänzer, Akrobat ond Seilkönstler versuecht usäzhebä statt als Dekorationsmoler.

Erfolg ond Tod

Zämme met em Maler Charles Marie Bouton gründät er im Juli 1822 i dä Rue Sanson z Paris än Diorama. För diä erstunlich plastischä Diorama-Belder het dä Daguerre als technischs Helfsmettel än Camera obscura brucht. Au scho während dä Dioramaziet 1824 het er denn versuächt en Fixiärig vomenä Beld dor liächtempfendlichi Stoff heräzbrengä, denn abär no ohni Erfolg. Im Johr 1826 het er den s' erscht Mol met äm wohlhabändä Joseph Nicéphore Nièpce, wo au scho sit 1814 deför ähnlichi Versuäch agordnet hät, zämetroffä. 1829 händ diä zwe dänn zäme än Vertrag gschlosse zom ehri Interässä a d' Erfendigä metänand z' reglä. Bedi händ den abär i ehräm Labor selbär Chemischi Verfahrä usprobiärt ond im anderä denn abär per Briefkontakt brechtät, was sii usprobiärt hend ond wiä chemischi Substanzä reagiärt händ. Joseph Nicéphore Nièpce, wo 1833 gstorbä esch, het jedoch niä d' Fertigstellig vom Verfahrä erläbt. Dä Daguerre het denn met em Isidore Nièpce 1805–1868 sim Sohn witer gmacht. Dor än Zuäfall entdeckt er den das gsuächti Verfahrä. Diä ältesti no erhalteni Daguerreotypie vo dä Welt stammt us em Johr 1837. Dä Daguerre het jedoch abär sini Methodä erscht 1839 selbär för gäignet gfondä. Diä nach ehm „Daguerreotypien“ benänntä Belder send scho Positivi Abzög gsi. Fascht glichzietig het au dä Engländer William Fox Talbot sis Talbotypie Negativ/Positiv- Verfahrä entweckläd gha.

Sini Resultat send denn dor d' Vermettlig vom Physikär, Astronom ond Politikär François Arago (1786–1853) am 7. Januar 1839 i dä französischä Akademie der Wissenschaften vorgstellt ond am 19. August 1839 offiziell veröffäntlicht wordä. Uf d' Empfählig vom Aragos he, het im Daguerres sis Verfahrä diä französischä Regiärig kauft, ond denn als grossi Errungäschaft vo dä Grande Nation a dä ganzä Wält witergschänkt. Dä Daguerre het för sini Leischtigä än läbeslangi Ränte vo 6000 Franc öbercho, dä Isidor Nièpce än Ränte vo 4000 Franc. Dä Louis Daguerre sterbt 1851 vermuätlich amenä „Pulsadergeschwulst“ (Aneurysma). Das fotografischä Verfahrä esch bis öpä 1860 angwändet wordä, bis äs vomenä anderä günstigerärä fotografischä Verfahrä abglöst worde esch.

Dä Louis Daguerre esch au uf äm Eiffältorm verewigt. Am 31. Mai 1842 esch er als bsonderi Uszäichnig au i dä preußischi Ordä, Pour le Mérite für Wissenschaften und Künste, als usländischs Metgled ufgno worde.

Galerie

• 
  Louis Daguerre
• 
  S ältischti erhalteni Daguerreotypie Daguerre us äm Johr 1837
• 
  Blick us äm Daguerres sinerä Wohnig, ufgno 1839
• 
  Boulevard in Paris, ufgno im Johr 1839, vom Daguerre
• 
  L.J.M. Daguerre ufgno im Johr 1844, vom E. Thiesson
• 
  Louis Jacques Mandé Daguerre
• 
  Büstä im Adenkä a Daguerres in Cormeilles en Parisis

Sini Wärch

Dä Daguerre het sämtlichi Ufzäichnigä för d' Herstellig vo Daguerrotypien met sammt dä Kamära sehr detailliert i sine Buächer „Historique et description des procédés du Daguerréotype et du Diorama, par Daguerre, Peintre, inventeur du Diorama, officier de la Légion-d'Honneur, membre de plusieurs Académies etc.“ veröffäntlicht. Äs wesch Ändi August 1839 bi Susse Frères erschenä ond scho wenigi Tag spöter au vo dä Metzler'schen Buchhandlung in Stuttgart inerä düütschä Uflag druckt gsi.

Äs Porträt vom François Jules Collignon (1787–1846), äm Bruäder vo dä Madame Daguerre, us em Johr 1843, esch äis vo drü no erhaltenä Fotinä vom Daguerre, andäri Daguerreotypien send höt i dä Museen, wie im amerikaischä George Eastman House Museum, usgstellt.

Literatur

• Geoffrey Batchen: Burning With Desire. The Conception of Photography, Cambridge (Mass.), London 1997. ISBN 978-0262522595
• Helmut Gernsheim, Alison Gernsheim: L.J.M. Daguerre. The History of the Diorama and the Daguerreotype, London 1956; 2., durchges. Aufl. New York 1968.
• Stephen Pinson: Daguerre, expérimentateur du visuel. In: Études photographiques 13 (Juli 2003), S. 110–135.
• Stephen Pinson: Speculating Daguerre. Art and Enterprise in the Work of L.J.M. Daguerre, Chicago, London 2011. ISBN 978-0226669113
• Georges Potonniée: Histoire de la découverte de la photographie, Paris 1925. (Neuausgabe 1990.)
• Georges Potonniée: Daguerre. Peintre et décorateur, Paris 1935. (Neuausgabe 1990.)

Weblinks

 Commons: Louis Daguerre – Sammlig vo Multimediadateie

• Geschichte der deutschen Daguerreotypie
• Website über Daguerre
• Geschichte der Fotografie
• Über Daguerre
• R. Derek Wood: Daguerre and his Diorama in the 1830s in Photoresearcher, 1997, Croydon, UK, European Society for the History of Photography – enthält Pläne des Dioramas der rue Samson (englisch)
• Der Mondkrater Daguerre

Quellä

• Walter Koschatzky: Die Kunst der Photographie. Technik, Geschichte, Meisterwerke [Hrsg. Museum für Moderne Kunst, Wien. Mitarbeiter: Ingeborg Podbrecky u. a.], Neuer Pawlak Verlag, Köln 1994, ISBN 3-86146-119-6 (Lizenz des Residenz Verlags, Salzburg / Wien).
• Erfindungen der Menschheit, Sigloch Edition, ISBN 3-89393-203-8
• Orden Pour Le Merite für Wissenschaft und Künste DIE MITGLIEDER DES ORDENS, erster Band (1842-1881), Gebr. Mann Verlag, Berlin, 1975

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Louis_Jacques_Mandé_Daguerre“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.