Maponos

De Maponos isch e keltische Gott gsii, wo vor alem z Britannie vereert woren isch. Sin Name isch p-Keltisch und bidütet »Soo, Bueb« (air. mac; kymr. mab).

Vereerig

Us Nordengland sind sechs Inschrifte bikannt, wo de Maponos nenet und zum Tail en mitem römische Apollo gliichsetzet^[1]. Er werd au ganz wie de Apollo as blutte Maa mitere Laiere dargstellt. Uf de Blaitafle vom Quellhailigtum bi Chamalières im Piet vo de Arverner werd de MAPON ARVERIIATIN um Schutz gege Zauber bette^[2]. Debii handlet s sich um aini vo de längste Inschrifte uf Gallisch.

As de Mapono mit Quele z tue het, zaigt au e Charte usem Joor 1090, wo i de Nöchi vo Lyon e Mapono Fonto »Maponquelle« nennt. De Geograf vo Ravenna nennt zudem im nördliche England en locus Maponi »s Mapone Ort«^[3]. De Göttername chunnt bi de Gallier au as Manename vor.

De Maponos lebt vermuetli im kymrische Gott Mabon fab Modron »Soo vo de Grosse Muetter« fort. Unsicherer isch sini Verbindug zum irische Oengus Mac ind Óc »Oengus, de jungi Bueb«.

Quelle

↑ RIB 583, RIB 1120, RIB 1121, RIB 1122, RIB 2063, AE 1975, 568
↑ AE 2002, 983
↑ Garrett S. Olmsted: The gods of the Celts and the Indo-Europeans; Innsbruck 1994. ISBN 3-85124-173-8

Büecher

Bernhard Maier: Lexikon der keltischen Religion und Kultur. Kröner, Stuttgart 1994, ISBN 3-520-46601-5
S. & P.F. Botheroyd: Lexikon der keltischen Mythologie; Diedrichs 1992. ISBN 3-424-01077-4
Jan de Vries: Keltische Religion; Bern 2006. ISBN 3-905581-20-5

Lueg au

[1] RIB 583, RIB 1120, RIB 1121, RIB 1122, RIB 2063, AE 1975, 568

[2] AE 2002, 983

[3] Garrett S. Olmsted: The gods of the Celts and the Indo-Europeans; Innsbruck 1994. ISBN 3-85124-173-8

[1]

[2]

[3]