Margrit vo Icona

D Margrit vo Icona, uf Französisch Marguerite d'Oingt, wo i der Burg vo Icona, em hütige Oingt, im 13. Joorhundert uf d Wält cho und am 11. Februar 1310 z Poletains gstorben isch, isch e burgundischi Chlooschterfrau, Mystikerin und e mehrsproochigi Dichterin gsi.

Dafele für d Margrit vo Icona

s Läbe und s Schaffe

Si isch als Dochter vom Guichard, em Grundherr vom Gebiet vo Icona (Oingt) im undere Rhonetal, uf d Wält cho; wenn das gnau gsi isch, weis me nit. I sym Teschtamänt vo 1297 het der Guichard se erwäänt. I der gotische Chile vo Oingt, wo im Middelalter d Burgkapälle vo der Adelsfamilie gsi isch, sind schöni, ghaueni Konsole a de Wänd, wo Chöpf von es bar Lüüt zeige; es git Forscher, wo dänke, das sige Porträä vo Persoone us der Burgfamilie, und eine vo dene Steine zeigi d Margrit – das wär doch zimli sensazionell, wenn s würd stimme.

D Margrit isch Chlooschterfrau i der Kartause vo Poletains und sid 1288 d Priorin vo däm Chloschter gsi. Si isch am 11. Februar 1310 gstorbe. I der Gägend isch si bis zur Zyt vo der französische Revoluzion verehrt worde; die katolischi Chile het se aber nie ofiziell zur Heilige erklärt.

Nach der Marie de France, wo vo 1160 bis 1210 gläbt het, isch d Burgunderin Margrit vo Icona die zwöiteltischti Dichterin vo ganz Frankrych, wo me könnt; und vo ihre sind die erschte Wärch vo dr Literatur i der frankoprovenzalische Sproch, wo’s hüt no git. Si het im frankoprovenzalische Dialäkt vo Lyon gschribe. Die dritti berüempti französischi Schriftstellerin vom Middelalter isch denn d Christine de Pisan (1364-1430) gsi.

D Margrit vo Icona isch e bildeti Chlooschterfrau gsi, und si het zerscht öpis uf Latynisch gschribe: s Wärch Pagina meditationum, wo is Joor 1286 datiert isch.

Ihri beide frankoprovenzalische Text sind:

• Li Via seiti Biatrix, virgina de Ornaciu
• Speculum (das heisst uf düütsch «Spiegel»)

S erschten isch d Gschicht vo der heilige Béatrice vo Ornacieux, wo au e Kartöiserin gsi isch. Das Buech und psunders s zwöite, der «Spiegel», sind mystischi Text, wo der religiöse Bsinnig vo de Chlooschterfraue sete z Hilf cho. Die beide Schrifte, wo zimli läng sind, het s Generalkapitel vo de Kartöiser formell zum Lääse i de Frauechlööschter akzeptiert.

Literatur

• Sergi Sancho Fibla: Escribir y meditar. Las obras de Marguerite d'Oingt, cartuja del siglo XIII. Madrid 2018.
• Marguerite d'Oingt. Expériences mystiques et récits édifiants. Textes rédigés en francoprovençal et en latin par une moniale du XIIIe siècle. Lyon, 2012.
• Édouard Philipon: Œuvres de Marguerite d’Oyngt, prieure de Poleteins, publiées d’après le manuscrit unique de la Bibliothèque municipale de Grenoble. Lyon, 1877.
• Antonin Duraffour: Les Œuvres de Marguerite d'Oingt. Paris, 1965.
• Renate Blumenfeld-Kosinski: The writings of Margaret of Oingt, Medieval Prioress and Mystic. Rochester, NY, 1990.
• Camille Chabaneau:Biographies des troubadours en langue provençale, S. 159.