Nebukadnezar II.

Dr Nebukadnezar II. oder Nabū-kudurrī-uṣur II., mänggisch au Nebukadnezzar^[1]; sumeerisch AG.NIG.DU-URU und PA.NIG.DU-PAP, spootbabyloonisch Nabium-Kudurru-usur, aramäisch nbwkdsr „Nebukadser“, Alts Testamänt נְבוּכַדְרֶאצַּר [nəvūxadrɛt͡st͡sar] oder נְבוּכַדְנֶאצַּר [nəvūxadnɛt͡st͡sar], altgriechisch Ναβουχοδονόσωρ Nabouchodonósôr, latiin. Nabuchodonosor, klassisch-arabisch بُخْت نَصَّر‎, DMG Buḫt Naṣṣar, modern-arabisch نبوخذنصر ‎, DMG nibūḫaḏniṣṣar; * um 640 v. d. Z.; † 562 v. d. Z.) isch vo 605 bis 562 v. d. Z. dr nöibabyloonisch Köönig gsi.

Dr Nebukadnezar het dr Naame vom e Vorfaar, em Nebukadnezar I. üüberchoo. Dr Naame bedütet „Dr Gott Nabū schützi mi erste Soon“. Die ersti Aaordnig as Köönig stammt vom 31. August^greg. us sim Joor vo dr Droonbestiigig 605 v. d. Z. Si ersts Regierigsjoor het 604 v. d. Z. am 1. Nisannu aagfange. In sim 43. Regierigsjoor isch für e 26. Ululu (2. Oktober 562 v. d. Z.^greg.) z Uruk zum letzte Mol e Dokument mit sim Naame datiert.^[2] Im Nebukadnezar si Soon Amēl-Marduk isch si Noochfolger uf em Droon gsi.

Dr Nebukadnezar isch vor allem as Bauher bekannt, au wenn s nid immer sicher isch öb oder wievil er baut het. Am bekanntiste si s Ischtar-Stadtdoor vo dr Stadt Babel, dr Durm vo Babel und die Hängende Gärte vo dr Semiramis.

Milidäärisch isch s Land nid in Gfoor gsi zu sinere Zit, aber dr Nebukadnezar het immer wider Fäldzüüg in ufständischi Kriiseregioone undernoo, wo vilmol in dr Lewante glääge gsi si, under anderem im Joor 598 in d Browinz Jechuda/Jekuda. Die biiblischi Gschicht von ere Massedeportazioon und vom Raub vom Tämpelschatz vo Jerusalem isch dur archeoloogischi Schrifte bestäätigt.^[3]

Kwelle

Dr Ardikel «Nabū-kudurrī-uṣur II.» uf dr dütsche Wikipedia

Liddratuur

Paul-Richard Berger: Nebukadnezar II., König von Babylon. In: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Band 6, Herzberg 1993, ISBN 3-88309-044-1, Sp. 529–548.
Michael Jursa: Die Babylonier. C.H.Beck, München 2004, ISBN 978-3-406-50849-3
Dietz-Otto Edzard: Geschichte Mesopotamiens. C.H.Beck, München 2003, ISBN 3-406-51664-5
Enno Janssen: Juda in der Exilszeit. Vandenhoeck & Ruprecht, Göttinge 1956
Donald John Wiseman: Nebuchadrezzar and Babylon. Schweich Lectures on Biblical Archaeology. Oxford University Press, Oxford 1991, ISBN 0-19-726100-0

Belletristik

Heinz Welten: Nebukadnezar. Der König der Könige. Historischer Roman, Berlin 1923 (= Der Kampf um Babylon, Teil II), Nöiuflaag: Voltmedia, Paderborn (2005), ISBN 3-937229-35-3

Weblingg

Commons: Nebukadnezar II. – Sammlig vo Multimediadateie

Literatur vu un iber Nebukadnezar II. im Katalog vu dr Dütsche Nazionalbibliothek
Wärch vu un iber Nebukadnezar II. in dr Dytsche Digitale Bibliothek
Doondaafele über e Nebukadnezar im Britische Museum (änglisch)
Königschronik vom Nebukadnezar (Akzessionsjoor bis 11. Regierigsjoor, änglisch)

Fuessnoote

↑ Lueg z. B. im Alte Testamänt under Jer 52,12 EU.
↑ S letzte babyloonisch Dokumänt vom Nebukadnezar datiert in sim 43. Regierigsjoor uf e 12. Ululu (18. September^greg.) im Joor 562 v. d. Z. (BM 37328)
↑ www.zeit.de

Vorgänger	Amt	Nachfolger
Nabū-apla-uṣur Nabopolassar	Köönig vo Babylonie 604–562 v. d. Z.	Amēl-Marduk Nabū-šuma-ukîn

[1] Lueg z. B. im Alte Testamänt under Jer 52,12 EU.

[2] S letzte babyloonisch Dokumänt vom Nebukadnezar datiert in sim 43. Regierigsjoor uf e 12. Ululu (18. September^greg.) im Joor 562 v. d. Z. (BM 37328)

[3] www.zeit.de

[1]

[2]

[3]