Naxos
Naxos (noigriech. Νάξος f. Sg., au Náxia) isch e griechischi Insle im Egeische Meer. Si het e Flechi vo 389,43 km²[2] und isch die grössti Insle vo de Kyklade. Si isch vo dr Insle Paros nume dur e schmali Meerängi drennt. Naxos het im Oste stotzigi Ufer, gege Weste isch s Land ebener. Dr Bärg Zas (au: Oxia) isch e Granitgebirg, wo bis zu 1000 m hooch isch und wo vo Oste uf Süde goot.
Naxos (Νάξος) | ||
---|---|---|
Naxos, Portara | ||
Gwässer | Middelmeer | |
Inselgruppe | Kyklade | |
Geographische Lage | 37° 3′ N, 25° 28′ O | |
| ||
Lengi | 32,5 km | |
Breiti | 21,7 km | |
Flechi | 389,43 km² | |
Hechschti Hebi | Zas[1] 1.001 m | |
Iiwohner | 18.188 (2001) 47 Einw./km² | |
Hauptort | Naxos (Chora) |
Noch dr letschte Volkszelig im Joor 2001 het s uf dr Insle 18'188[2] Iiwooner. Wivil grad dört woone, schwankt stark noch dr Jooreszit. Dr Hauptort häisst Naxos, und mä säit em wie de Hauptört uf fast alle Insle Chora (griechisch Χώρα). Die Stadt isch und Haupthaafe vo dr Insle (für Fääridienst, Fischerei und Sportschifffaart) und dr Sitz vom griechisch-orthodoxe Bischof vom Bistum Naxos-Paros.
Litratuur
ändere- Luca Giuliani: Der Koloss der Naxier. In: Luca Giuliani (Ug.): Meisterwerke der antiken Kunst. C. H. Beck, Münche 2005, S. 13-27, ISBN 3-406-53094-X.
- Ernst Curtius: Naxos. Ein Vortrag im wissenschaftlichen Verein zu Berlin 1846 gehalten. Nöi uusegee vom Martin Biastoch. Göttingen 2012.
- Dirk Schönrock: Naxos. M. Müller, Erlangen, 4. Uflaag 2009, ISBN 978-3-89953-467-2.
- Christian Ucke: Wandern auf Naxos. Ed. Graf, 2. Uflaag Münche 2010, ISBN 978-3-9808802-8-2
- M. Chatzidakis: Byzantine Art In Greece – Naxos. Melissa, Athen 1989.
- Γεώργιος Στυλ. Μαστορόπουλος, Νάξος – Το άλλο κάλλος, Ελληνικές Ομοιογραφικές Εκδοσεις (griechisch und änglisch).
- Naxos. Landkarte 1:40'000. Anavasi-Verlag, Athen 2009. ISBN 978-960-8195-54-7.