Neogotik
D Neogotik, au Nöigotik oder änglisch Gothic Revival, isch e historistische Kunst- und Archidekturstiil vom 19. Joorhundert, wo uf d Gotik zrugggrift. D Neogotik zelt zu de früeste stilistische Underarte vom Historismus, wo sich uf Kunst- und Archidekturstiil vo de vorhärige zwäi Joorduusig gstützt het.
Im Middelpunkt vo dr Verbräitig vo dr Neogotik isch en umfassends Bau- und Iirichdigsbrogramm gstande, wo bis in d Litratuur und dr Lääbensstiil Iifluss gha het. D Formsprooch vo dr Neogotik het sich an eme idealisierte Middelalterbild orientiert. Iiri Blüeti het si in dr Zit vo 1830 bis 1900 ghaa. Mä het welle an d Freihäit und d Gäisteskultur vo de middelalterlige Stedt aachnüpfe, und im neogotische Stiil vor allem Chille, Parlamänt, Roothüüser und Uniwersidääte baut, aber au anderi öffentligi Baute wie Bostämter, Schuelen oder Baanhööf.
Noch em Erwin Panofsky isch s Gothic Revival von ere romantische Seensucht noch ere Vergangehäit brägt gsi, wo mä nüme het chönne zruggbringe. Im Gegesatz drzue häig d Rönessans vorghaa, us em Alte e nöiji Zuekumft abzläite.[1]
Litratuur
ändere- Christian Baur: Neugotik. Münche 1982.
- Georg Germann: Neugotik. Geschichte ihrer Architekturtheorie. Stuttgart 1974.
- Nikolas Werner Jacobs: Stil und Historizität. Philipp Hoffmanns Gotikrezeption und ihre Bedeutung für sein baukünstlerisches Werk, in: Nassauische Annalen, Bd. 125 (2014), S. 185-225.
- Dierk Lawrenz: Die Hamburger Speicherstadt. EK-Verlag, Freiburg 2008 ISBN 978-3-88255-893-7.
- Richard Reid: Baustilkunde. Seemann-Verlag, Leipzig 2009, ISBN 978-3-86502-042-0
Fuessnootee
ändere- ↑ Erwin Panofsky: Sinn und Deutung in der bildenden Kunst (Meaning in the Visual Arts). Du Mont, Köln 1978, ISBN 3-7701-0801-9, S. 236
Weblingg
ändere- KIDOK: neogotischi Sakralbaute us em Historismus, öbbe 1860–1918
- D Neogotik im änglischsproochige Ruum (änglisch)
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Neugotik“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde. |