Pitcairn isch d Hauptinsle vo de Pitcairninsle (änglisch Pitcairn Islands Group) und lit im Pazifik, öbbe 5000 km vo Nöiseeland und öbbe 5700 km vo Südamerika äwägg. Si isch die äinzigi bewoonti Insle vom Archipel. Anderi Insle in dr Grubbe si Oeno mit em winzige Sandy Island, Henderson und s Atoll Ducie. In dr Kreolsprooch, em Pitcairn-Änglisch, häisst d Insle Pitkern.

Pitcairn Island
Pitcairn, Satellitebild
Pitcairn, Satellitebild
Pitcairn, Satellitebild
Gwässer Pazifische Ozean
Inselgruppe Pitcairninsle
Geographische Lage 25° 4′ 12″ S, 130° 6′ 25″ WKoordinate: 25° 4′ 12″ S, 130° 6′ 25″ W
Lag vu Pitcairn Island
Lag vu Pitcairn Island
Lengi 3,5 km
Breiti 1,8 km
Flechi 4,5 km²
Hechschti Hebi Pawala Valley Ridge
347 m
Iiwohner 35 (2023)
7,8 Einw./km²
Hauptort Adamstown
Pitcairn (2017)

Pitcairn isch am 2. Juli 1767 vom Seekadett Robert Pitcairn, Soon vom Marineoffizier John Pitcairn, entdeckt worde und isch sit 1838 e britischi Chroonkolonii bzw. e britischs Überseegebiet. D Pitcairninsle si die letschti britischi Kolonii im Pazifik.

D Iiwooner vo dr Hauptinsle si zum grösste Däil Noochfaare vo de Möiterer uf dr Bounty und vo iire polynesische Fraue. Doo isch 1838 s erste noochhaltige Frauewaalrächt iigfüert worde.

Litratuur ändere

  • Caroline Alexander: Die Bounty. Die wahre Geschichte der Meuterei auf der Bounty. Berlin Verlag 2004, ISBN 3-8270-0163-3.
  • Dea Birkett: Schlange im Paradies. Albrecht Knaus 1997, ISBN 3-8135-0123-X
  • Herbert Ford: Pitcairn: Port of Call. Hawser 1996, ISBN 0-9649642-0-1.
  • Henry Lavachery: Contribution à l’étude de l’archéologique de l’Île de Pitcairn. I: Bulletin vo dr königlich belgische Gsellschaft für Anthropologii und Vorgschicht, Band V 51, 1936.
  • Charles Nordhoff und James Hall: Meer ohne Grenzen. Verlag Maritim, Hamburg 2004, ISBN 3-89225-508-3.
  • Jared Diamond: Kollaps. Warum Gesellschaften überleben oder untergehen. S. Fischer Verlag, Frankfurt am Main 2005, ISBN 3-10-013904-6.
  • Reinhard Stegen: Meuterei auf der Bounty. Endstation Pitcairn. kv Video, Grünwald 1997, ISBN 3-89672-406-1.
  • David Marshall: Pitcairn. Was aus den Meuterern der „Bounty“ wurde. Saatkorn-Verlag, Hamburg 1990, ISBN 3-8150-0815-8.

Weblingg ändere

  Commons: Pitcairn Island – Sammlig vo Multimediadateie

Fuessnoote ändere


  Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Pitcairn“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.