Polyklet
Dr Polyklet (altgriech. Πολύκλειτος, Polýkleitos "dr Vilberüemti"; * um 480 v. d. Z. woorschinlig z Argos; † gege s Ändi vom 5. Joorhundert v. d. Z.) isch e berüemte griechische Bildhauer gsi, wo Statue us Bronse gosse het, aber vo deene git s hüte nume no römischi Kopie us Marmor.
D Bronse statue, wo dr Polyklet gmacht het, zäige die menschligi Figur liichtfüessig im klassische Kontrapost wie si goot oder stoot. Si bekanntsts Wärk isch dr Doryphoros, won er um 440 v. d. Z. gmacht het. Es git e Hufe römischi Kopie von em.
Dr Polyklet het au e theoretischi Schrift verfasst, dr Kanon, won er din die ideale Maassverheltniss vom menschlige Körper beschriibe het. Au die Schrift isch nit im Original erhalte und nume über römischi Autore bekannt, wo drüüber gschriibe häi.
Dr Plinius brichdet in sinere Schrift Historia naturalis 34, 75 vom ene Wettbewärb vo de berüemtiste Bildhauer in sinere Zit, wo usser em Polyklet au dr Fidias, dr Kresilas und dr Phradmon mitgmacht häige. Dr Polyklet sig mit dr Statue von ere Amazone Siiger worde. Dr Plinius erwäänt do au e „Kydon“. Das haltet mä für e falschi Zuewiisig vom Ethnikon vom Kresilas, wo us Kydonia choo isch.
Anderi bekannti Skulpture vom Polyklet und vo sine Schüeler si dr Diskophoros, dr Diadumenos und dr Hermes und vermuetlig au dr Tüpus Dresdner Bueb. Mä het e Hufe Kopie und Replike vo sine Wärk in Originalgröössi oder in Statuetteform gmscht, aber scho in dr Antike het s en eklektischi Verfremdig gee. Die chunnt hauptsächlig bi chliine Bronse vor und wil mä bestimmti Merkmol ewägggnoo oder drzuedoo het, isch dr Sinn vo de Figure inhaltlig veränderet worde.
Litratuur
ändere- Herbert Beck, Peter C. Bol, Maraike Bückling (Hrsg.): Polyklet. Der Bildhauer der griechischen Klassik. Ausstellung im Liebieghaus-Museum Alter Plastik Frankfurt am Main. Mainz 1990, ISBN 3-8053-1175-3.
- Detlev Kreikenbom: Bildwerke nach Polyklet. Kopienkritische Untersuchungen zu den männlichen statuarischen Typen nach polykletischen Vorbildern. "Diskophoros", Hermes, Doryphoros, Herakles, Diadumenos. Berlin 1990
- Constantinos Macris: Polyclète d'Argos (ou de Sicyone). In: Richard Goulet (Hrsg.): Dictionnaire des philosophes antiques, Bd. 5, Däil 2, CNRS Éditions, Bariis 2012, ISBN 978-2-271-07399-0, S. 1240–1246 (über e Polyklet as Theoretiker)
- Herbert Beck, Peter C. Bol (Hrsg.): Polykletforschungen. Schriften des Liebieghauses. Berlin 1993, ISBN 3-7861-1694-6.
- Ernst Berger: Polykleitos (I). In: Künstlerlexikon der Antike. Bd. 2. Münche, Leipzig 2004, S. 276–287.
Weblingg
ändere
Commons: Polyklet – Sammlig vo Multimediadateie- https://web.archive.org/web/20020702022724/http://www.peirene.de/wos/klassik3.html D Amazonetüpe noch em Polyklet
- [1] (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv)
|
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Polyklet“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde. |