Text:Louis Zumstein/An Crésenzlé

Louis Zumstein (1805–1871)

An Crésenzlé

Wenn dech Nôd o’Chommèr tregt,
So deng Gott heige d’Liebe gschegt.
Drom hein geng dèr Liebe zacht,
Di hä d’Wield zèm Hemmel gmacht.

Ds’Hiers èrschtregt am Hochzitag,
On d’Liebe gsied aschò an-ds Grab.
Der Ehschtan escht a Schklaveri,
Ni well d’Liebe knopfte si!

Glecklech escht as ledegs Paar,
Gèng häd eis fer ds'andra dar,
O selite gräch eim appas gschie,
So loat dèr Liebschto d’Liebschta nie!

Nièma frägèn d'Vèrliebto noa,
Lein Held o’ Flammè bede goa!
Als escht nomma a fältschè Schïn
Wohl escht diènè woa zièmè sin.

Das elft Gebot moscht wohl vèrschtoa:
„Du seltesch dech nid èrwetschè loa,“
O’ sèlltè aswier dis Hiers erseh,
So fallen d’bêscho Zongè dreh.

La du mulo on ge deh dra!
Din Liebschto escht an Ehroma;
Hä Geischt o’ Lêhr de Rïchè z’Tratz
Wier wellte dèm ni si dschin Schatz?

O’ sellte as wènn dèr Tod nè geh,
So chend-èr eim em Traum noh z'sé:
Noa geit d’Liebe en d’andro Wield
On dra escht d’Liebe no appas wièrd.

Liebe sall-mo – das escht rècht!
Meh als Einè, – das escht schlecht!
Os luttèr Liebe, os luttèr Freid –
Hä Gott, dèr Herr, ds Chritz ja treid!

Lôs Crésenzle, thuè mier verzieh
O’vèrgeß dets Liedje nie –!
As sottèns Hiers escht sièltèn eis,
As sottèns Hiersje gets gar keis –!