Ainu (Sprooch)

Dialäkt: Elsassisch

Ainu ìsch e Sprooch, wi hit àm maischte ìn Nordjàpàn (uf de Ìnsel Hokkaidō) geredt word.

Historischi Vertailung vu de Ainu Sprooch (knàllrot) un àngenummeni Vertailung nooch de Plàtznämme (hallrot).

Friejer ìsch se au ìn Rüsslànd (uf de Ìnsel Sachalin) geredt worre, àwer d letschte Spracher sìn àm And vum 20. Johrhundert gstorwe.

Laider ìsch die Sprooch ìn G’fàhr.

Ìm Johr 2007, het s numme zehn àldi Persone gann, wi Ainu àls Müetersprooch ghet hàn. Àwer hunderti Litt zaje Intressiere àn de Sprooch.

De Nàmme Ainu bedit « Mensch » ìn dere Sprooch.

D Sprooch schriibt sich mìt Katakana (e Bschtàndtail vu de jàpànisch Schrìft) odder mìt unsr’m làtinische Alphabet, bsunderscht üsserhàlb Jàpàn.

Beispiiler

E pààr Werter uf Ainu:

#	Wort uf Katakana	Làtinisches Alphabet	Üssprooch	Ìwersetzung
1	チセ	cise	/t͡ʃi.se/	Hüs
2	アイヌ odder アィヌ	ainu / aynu	/ai̯.nu/	Mensch
3	イタㇰ	itak	/ʔi.tak̚/	Sprooch
4	チェㇷ゚	cep	/t͡ʃep̚/	Fìsch
5	カムィ	kamuy	/ka.mui̯/	Gott
6	カㇺ	kam	/kam/	Flaisch
7	モシㇼ	mosir	/mo.ʃiɾ/	Lànd / Walt

カムィ (kamuy) kànn au "Bar" bedite. S Ainu Volk verehrt de Bar àls Gott.

Literatür un Qualle

• John Batchelor: An Ainu-English-Japanese Dictionary (Including a Grammar of the Ainu Language). 2. Uflag, Methodist Publishing House, Tokio 1905.
• Hans Adalbert Dettmer: Ainu-Grammatik. (2 Bde.). Harrassowitz, Wiesbaden 1989/1997.
• Kirsten Refsing: The Ainu Language: The Morphology and Syntax of the Shizunai Dialect. Aarhus University Press, 1986, ISBN 87-7288-020-1.
• Suzuko Tamura: The Ainu Language. Sanseido, Tokyo 2000, ISBN 4-385-35976-8.
• Masayoshi Shibatani: The Languages of Japan. Cambridge University Press, 1990: S. 1–86.
• Alexander Vovin: A Reconstruction of Proto-Ainu. Brill, Leiden 1993. ISBN 90-04-09905-0.