Digambara

D Digambara (skt. दिगंबर , digambara m. „im Luftchlaid“) isch aini vo de zwoo Sekte vom Jinismus. D Aahänger vo dere Richtig träget kai Chlaider, drum de Name. D Sitte vom Bluttsii hend si vom Mahavira öbernoo, em Bigründer vom Jinismus. Di maiste Digambara lebet im südindische Staat Karnataka, e Gmainschaft au z Westbengale. Si lebet asketischer as d Shvetambara. Au eri Tempel sind uusgsproche schmucklos.

Gschicht

Gege 300 v. Chr. het de Bhadrabahu wegere Hungersnoot e Gruppe vo Jaina noch Südindie uf de Dekkhan gfüert. Si hend sich i de Umgebig vo Maisur niderloo. D Religiosgmainschaft isch gwachse und hett sich nodisnoo öber Südindie uusbraitet. Di ältiste Inschrifte vo de Digambara stammet usem 4.Jh.n. Chr. Eri Blüeti hends im 8. und 9.Jh.n. Chr. ghaa. Abem 11.Jh. het e Nidergang aagfange und zittewiis sind si vo de Muslim und vo de Hindu verfolgt wore. Im 18.Jh. hend si e noiji Blüeti erfaare.

Fraue

Do di guete Sitte verbüütet, as Fraue blutt umelaufet, globet d Digambara, as d Fraue kai Erlöösig erlange chönid. Drum bitrachtet si de 19. Tirthamkara Malli nöd as e Frau, wies d Shvetambara tüend, sondern as e Maa. Si striitet zudem au ab, as de Mahavira, de Stifter vom Jinismus, ghüroote gsii sai.

Büecher

Hans Wilhelm Haussig (Hg.): Götter und Mythen des Indischen Subkontinents. Stuttgart: Klett-Cotta (1984). ISBN 3-12-909850-X
Walther Schubring: Der Jinismus; i Die Religionen Indiens, Bd.III. Stuggart: Kohlhammer 1964.