Hannibal

Dr Hannibal, au Hannibal Barkas, phön. חניבעל (ħanibaʕal): „Baal isch gnädig“, (* um 247 v. d. Z. z Karthago; † 183 v. d. Z. z Bithynie) gältet as äine vo de grösste Fäldhere in dr Antike. Wäärend em Zwäite Punische Chrieg (218–201 v. d. Z.) het er e baar Mol römischi Armeä gschlaage.

Lääbe

Dr Hannibal isch dr eltiste Soon vom karthagische Fäldher Hamilkar Barkas gsi, sini jüngere Brüeder, dr Hasdrubal und dr Mago si au karthagischi Fäldhere gsi.

Wo si Schwooger Hasdrubal, wo die karthagische Drubbe in Hispanie aagfüert het, ermordet worde isch, isch dr Hannibal 221 v. d. Z. Oberbefäälshaaber vo dr karthagische Armee worde. D Sagunter häi die karthagische Verbündete d Turboleter aagriffe und sich denn mit Rom verbündet. Dr Hannibal het Sagunt zerst belaageret und denn 219 v. d. Z. gstürmt und d Bevölkerig lo dööde. D Römer häi vo Karthago verlangt, ass si dr Hannibal wurde usliifere.

Dr Fäldzuug vomn Hannibal gege d Römer

Dr Hannibal isch denn mit mee as 50'000 Soldate, 9'000 Riter und 37 Chriegselifante vo Hispanie gege Italie zooge. In de Alpe het er schweeri Verlust gha, het aber in de Kelte nöiji Verbündeti gfunde. Er het denn die römischi Legione, wo mäistens sterker gsi si as si äigeni Armee in de Schlachte am Ticinus, an dr Trebia (bäidi 218 v. d. Z.) und am Trasimenische See (217 v. d. Z.) gschlaage. Schliesslig isch em am 2. August vom Joor 216 v. d. Z. bi Cannae e römischi Armee vo 16 Legione (öbbe 80'000 Maa) gegenübergstande. Er het sä mit sine 50'000 Maa iikräist und fast vollständig vernichdet.

Dr Hannibal het aber denn nid d Stadt Rom aagriffe, sondern het ghofft, ass s römische Bündnissüsteem wurd usenandergheije und e baar italischi Bundesgenosse vo Rom si im Joor 212 v. d. Z. zum Hannibal übergloffe, drunder au Capua, aber dr Chrieg isch wäge däm nid entschiide worde. Dr Fabius Maximus het denn die römischi Strategii gänderet und d Römer häi d Karthager nume no aagriffe, wenn dr Hannibal nid umewääg gsi isch. So häi si 211 v. d. Z. Capua belaageret und dr Hannibal hed drgliiche doo, wie wenn er Rom sälber wurd aagriffe. Dr Cicero verzellt, ass dr berüemt Usruef Hannibal ad portas („Hannibal [isch] bi de Door“), mänggisch au as Hannibal ante Portas zitiert us dere Zit stammi. Capua isch aber gfalle und das isch, scho in de Auge vo de antike Historiker, dr Aafang vom Ändi gsi. E baar Joor lang isch dr Hannibal denn no dur Italie zooge, bis d Römer dr Scipio uf Hispanie gschiggt häi. Noch dr Erooberig vo dr Iberische Halbinsle isch er uf Afrika übere und d Karthager häi dr Hannibal zrugggrüeft. Aber ooni die numidische Riter vom Massinissa, wo dr Scipio understützt häi, het im Hannibal si Taktik nüme funkzioniert und d Karthager si in dr Schlacht bi Zama (202 v. d. Z.) gschlaage worde und häi müesse Friide schliesse. D Römer häi uf d Karthager Druck gmacht und im Joor 200 het dr Hannibal si Stellig as Fäldher verloore.

Er isch druf Politiker worde und het die politischi und milidäärischi Macht vo dr Stadt wider afo ufbaue. 196 isch er zum Sufet gweelt worde und het Gsetz duurebrocht, wo d Macht vo dr Aristokratii gschwecht häi. Er het d Korrupzion bekämpft, was em vili nöiji Gegner iibrocht het. 195 v. d. Z. isch er ins Exil verdriibe worde, aber sini Reforme häi witer bestande und Karthago isch wider riich und mächdig worde.

Dr Hannibal isch vor de Römer uf Sürie zum Antiochos III. em Groosse gflüchdet, dä het em aber nume dr Oberbefääl über e chliini Flottille gee, wo in dr Seeschlacht vo Side vo dr rhodische Flotte gschlaage worde isch. Noch dr Niiderlaag vo de Seleukide isch dr Hannibal 190 v. d. Z. uf Kreta, denn uf Armenie zum Köönig Artaxias I., und denn wägen em Druck vo de Römer isch er zum Köönig Prusias I. vo Bithynie gflüchdet. 183 v. d. Z. het dr Titus Quinctius Flamininus vom Prusias verlangt, ass er dr Hannibal wurd usliifere. Bevors aber drzue choo isch, het sich dä in dr Festig vo Libyssa (Gebze) s Lääbe gnoo. Si Graab isch am Golf vo Astakos gsi und 400 Joor spööter het s dr römisch Kaiser Septimius Severus renowiert. Hüte existiert s nüm.

Litratuur

• Pedro Barceló: Hannibal. 2. Auflage. Beck, München 2003, ISBN 3-406-43292-1.
• Pedro Barceló: Hannibal. Stratege und Staatsmann. Klett-Cotta, Stuttgart 2004, ISBN 3-608-94301-3.
• Karl Christ: Hannibal. Primus-Verlag, Darmstadt 2003, Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 2003, ISBN 3-89678-472-2, ISBN 3-534-15414-2 (Gestalten der Antike).
• Robert Garland: Hannibal. Das gescheiterte Genie. Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 2012, ISBN 978-3-534-25597-9.
• Jakob Seibert: Hannibal. Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 1993, ISBN 3-534-12029-9.
• Jakob Seibert: Forschungen zu Hannibal. Wiss. Buchgesellschaft, Darmstadt 1993, ISBN 3-534-12091-4. (Die beiden Bände Seiberts, der sich jahrelang mit Hannibal beschäftigt hat, sind eine Fundgrube für die wissenschaftliche Beschäftigung mit dem punischen Feldherrn.)
• Jakob Seibert: Hannibal. Feldherr und Staatsmann. Zabern, Mainz 1997, ISBN 3-8053-1800-6 (Antike Welt, Sonderheft; Zaberns Bildbände zur Archäologie. )
• Hannibal ad portas. Macht und Reichtum Karthagos. Begleitbuch zur Großen Sonderausstellung des Landes Baden-Württemberg „Hannibal ad portas – Macht und Reichtum Karthagos“ im Badischen Landesmuseum Karlsruhe, 25. September – 30. Januar 2005. Theiss, Stuttgart 2004, ISBN 3-8062-1892-7.
• Linda-Marie Günther: Hannibal. Ein biografisches Porträt, Herder Verlag, Freiburg 2010. ISBN 978-3-451-06217-9

Weblingg

 Commons: Hannibal – Sammlig vo Multimediadateie

• Hannibal-Vita des Cornelius Nepos (latiinisch und dütsch) uf gottwein.de
• Sonderusstellig vom Land Baade-Württebärg im Landesmuseum Karlsrue uf landesmuseum.de
• Historischi Romään über e Hannibal uf hist-rom.de
• Jona Lendering: Artikel. In: Livius.org (änglisch)
• Eberhard Birk: Hannibal und sein strategisches Scheitern uf bundesheer.at, in: Österreichische Militärische Zeitschrift, Usgoob 6/2006.