Juthunge
D Juthunge sind en germanische Tailstamm vo de Semnone gsii, wo spöter i de Alemane uufgange sind.
Gschicht
ändereD Juthunger werdet i de antike Literatur recht hüüfig gnennt, undere anderem au bim römische Historiker Ammianus Marcellinus[1].
S ältisti Zügnis vo de Juthunge isch di römischi Inschrift vom Augschburger Siigeraltoor, wo uf de 11. September 260 datiert. Deno hend Juthunge i de Provinz Italia plünderet und Chriegsgfangni mitgschleppt. Bi Augschburg sind si denn am 24. April 260 vom M. Simplicinius Genialis, em Statthalter vo de Provinz Raetia bisigt wore. Die Inschrift setzt d Juthunger mit de Semnone gliich[2]. Allerdings hend d Römer dozmol s Land nördlich vom Rhii und vo de Donau und westlich vo dr Iller verlore, wo zum Tail zu de Provinz Raetia, zum Tail zu de Decumates agri ghört het.
Zee Joor später, ane 270, sind d Juthunge wider uf Italie zoge. Wo si uf de Haicheer hend wöle d Donau öberquere, het sich ene de Chaiser Aurelianus enggege gstellt und de Siig öber si errunge. Trotzdem sind si scho e Joor spöter wider uf Italie goge plündere, sind aber bi Pavia am Fluss Tessin gschlage wore[3]. De nöchst bizügt Öberfall is Römische Riich datiert is Joor 297, wo si vom Chaiser Constantinus bisigt wore sind[4]. Witteri Öbergriif vo de Juthunge falet i d Joor 358 und 383/4[5]. S letschtmool erwäänt werdet si um 430, wo si vom Aëtius bisigt wore sind[6]. Uf de Peutingersche Tafle erschiinet si nördlich vo de Donau underem Name Iutugi östlich vo de Alemanne und Armalausi.
D Juthunge werdet au i de Notittia dignitatum gnennt, emene römische Handbuech usem früene 5. Joorhundert, wo d Verwaltig und di militärischi Organisation vom Römische Riich ufzaichnet. Deno hend juthungischi Hilfstruppe in Aphroditopolis am Nil i de römische Provinz Aegyptos dienet[7].
Quelle
ändereBüecher
ändere- Der Neue Pauly, Bd.6: »Iuthungi«