D Neorönessans (von altgriechisch νέος néos, dytsch neu) oder Neurönessans isch e Richdig vom Historismus im 19. Joorhundert, wo mä uf d Baukunst vo dr Rönessans zruggggriffe het. Es git zwäi Understiil, wo bim äinte vor allem die italiänisch Rönessans as Vorbild dient het und bim andere die dütschi oder nordischi vom 16. Joorhundert.

D Wiener Staatsopere um 1900

Beschriibig ändere

Vo 1830 aa isch dr klassizistisch Baustiil no di noo vo dr Nöigotik und dr Neorönessans abglööst worde. Wil d Archidekduur vo dr Neorönessans im Brinzip die gliich antiki Formesprooch brucht wie dr Klassizismus, cha mä vilmol nit genau underschäide zwüsche de böide Stil. As die erste Neoränessans-Geböid gält z Ängland dr Travellers Club (1829) und dr Reform Club (1837) vom Charles Barry, z Dütschland dr Palais Leuchtenberg vom Leo vo Klenze (1784–1864) us em Joor 1821 und dr Königsbau vo dr Residänz z Münche. Z Frankriich het mä scho in dr Zit vom Napoleon I. do und dört uf Rönessans-Vorbilder zrugggriffe. Dr Stiil het sich under em „Bürgerkönig“ Louis-Philippe I. (vo 1830 aa) bi dr Restaurierig und Innenusstattig vo allerhand Schlösser duuregsetzt. As Vorbild het mä mäistens die franzöösischi Form vo dr Rönessans-Archidektur sit em König François Ier gnoo.Eso si nazionali Zwiig vo dr Neorönessane entstande, wo sich uf d Stiilwariante im äigene Land gstützt häi, wie die „Dütsch Rönessans“ oder d Archidektur vom Tudor-Ängland. Es het aber au Archidekte wie dr Gottfried Semper gee, wo sich sterker am Vorbild vo dr italiänische Rönessans orientiert häi.

D Neorönessans het iiri grössti Wirkig zwüsche 1870 und 1885 ghaa, wo iiri Forme im stränge Historismus as vorbildlig gulte häi. Dä isch denn vom romantische Historismus abglööst worde; bi däm het die subjektivi Interpretazioon vom Archidekt dr Stiil vom Geböid bestimmt. Groossi Iifluss gha häi under andere dr Gottfried Semper und dr Hermann Nicolai, wo d Semper-Nicolai-Schuel baut häi, dr Rudolf Eitelberger, wo d Wiener Kunstgwärbschuel gründet het. Vor allem z Wien git s ganzi Stroosse, wo Bauforme vo dr Neorönessans vorherrsche, under anderem die bekannti Wiener Ringstrooss.[1]

D Zit vom Neobarock, wo öbbe 1885 aagfange het, het denn bis öbbe 1900 d Neorönessans verdrängt.

Litratuur ändere

  • Kurt Milde: Neorenaissance in der deutschen Architektur des 19. Jahrhunderts. Grundlagen, Wesen und Gültigkeit. Verlag der Kunst, Dresden 1981.
  • Daniela Biffar: Schmuckstücke der Neorenaissance. Der Bijouterie-Fabrikant Hermann Bauer (1833–1919). Edition Hatje, Ostfildern-Ruit 1996, ISBN 3-7757-0638-0.
  • Walter Krause (Hrsg.): Neorenaissance. Ansprüche an einen Stil. Verlag der Kunst, Dresden 2001, ISBN 3-929744-03-1.

Noowiis ändere

  1. D Gliiderig in d Stiilfaase Romantische HistorismusStränge HistorismusSpoothistorismus goot uf die ööstriichischi Kunsthistorikere Renate Wagner-Rieger zrugg

Weblingg ändere

  Commons: Neorenaissance – Sammlig vo Multimediadateie
  Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Neorenaissance“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.