Silvanus
De Silvanus (latiin. Silvānus, -ī) isch de röömisch Wald- und Feldgott. Dargstellt werd er as e Maa miteme Chranz us Piniezapfe, i de Händ hebet er Wald- und Wildfröcht. Er hett kann offizielle Staatskult ghaa, und isch bsundrigs ufem Land vereert wore.
.jpg)
D Römer hend au Götter vo anderne Völker Silvanus gnennt. So isch de keltischi Berggott Vosegus au Silvanus gnennt wore. Au underem helvetische Silvanus isch en iihaimische Gott z verstoo. So hend z Turicum (Zöri) Bäärejäger em Silvanus und a de Diana en Altoor gwidmet. Z Aventicum isch er zämer mitem Neptunus vereert wore. Im Welschland lebt sii Name im Wort servan „Schrättlig“ witter.
Literatur
ändere- Edward Tripp: Reclams Lexikon der antiken Mythologie. Stueggert, 1991. ISBN 3-15-010371-1
- Dészpa Mihály-Lorand: Silvanus. In: Der Neue Pauly (DNP). Band 11, Metzler, Stuttgart 2001, ISBN 3-476-01481-9, Sp. 562–564.