Tetuan

Tetuan, frz. Tétouan (arabisch تطوان, Tiṭwān, schbanisch Tetuán; bedütet uff Rif-Tamazight (Berberisch) ‚Auge‘ und isch au as „Die wissi Duube“ bekannt, franzöösisch: La colombe blanche), isch e Stadt z Marokko mit 352'351 Iiwooner (Berächnig 2010)^[1]. Sit 1999 isch si – wägen iirem gmässigte Klima – d Summerresidänz vom Köönig Mohammed VI.

Laag ändere

D Stadt lit öbbe 90 Meter über em Meeresspiegel uf eme Blatoo, wo zum Djebel Dersa ghöört und isch öbbe 10 Kilometer vom Middelmeer ewägg. Im Norde und im Süüde vo dr Stadt si d Rifbärg. Für marokkanischi Verheltniss git s z Tetuan e Hufe Rääge.

Gschicht ändere

Anders als bi andere Stedt an dr Middelmeerküste git s z Tetuan käini Zügniss us dr fönizische Zit. D Römer häi in dr Nööchi vo dr hütige Stadt e Milidäärsiidlig mit em Naame "Oppidum Tamuda" gründet. Im 14. Joorhundert isch Tetuan as Seeröibernäst berüchdigt gsi und kastilischi Schiff häi s dorum e baar Mol aagriffe. Noch dr Eroberig vo Granada (1492) und no äinisch am Aafang vom 17. Joorhundert si maurischi und jüüdischi Flüchtling us Andalusie uf Tetuan choo, und d Stadt isch wirtschaftlig ufblüet. Scho am Ändi vom 19. Joorhundert, wo s sini überseeische Kolonie verloore het, het sich Schbanie immer mee im Norde vo Marokko engaschiert und im Joor 1913 isch Tetuan d Residänzstadt vom schbanische Hochkommissar z Marokko worde. Wääred em schbanische Bürgerchrieg häi Flugzüüg vo de Republikaner Tetuan bombardiert, wil dr Norde vo Marokko fast ooni Usnaam hinder em General Franco gstande isch, und däm si Fäldzug zur 'Befreijig' vo Schbanie do aagfange het. Im Joor 1956 het dr Franco under internazionaalem Druck Marokko lo unabhängig wärde.

D Iiwooner vo dr Stadt läbe hauptsächlig vom Handel, Turismus, Fischfang und Olivenaabau. Sust git s dört no e Textil-, e Zigarette- und en Elektroindustrii.

Seenswürdigkäite ändere

D Hauptattrakzioon vo Tetuan is die groossi Medina, wo zum UNESCO-Weltkulturerbe zelt. S archeologische Museum zäigt vorgschichtligi Fund und het e schööni Sammlig vo röömische Mosaik, Münze und Keramike; im Garte het s e Hufe Graabstäi: libysch-berberischi, röömischi, islaamische, jüüdischi und bortugiisischi, alli duurenander. Au d Baute us dr schbanische Koloniaalzit, bsundrigs d Pfarrchille an dr Place Moulay el Mehdi, wo im neomaurischi Stiil baut isch, loone sich aazluege. Au d Ruiine vom röömische Oppidum Tamuda, ere Milidäärsiidlig mit eme kwadratische Grundriss, wo öbbe fümf Kilometer vom Stadtzentrum lit, isch intressant.

Liddratuur ändere

Arnold Betten: Marokko. Antike, Berbertraditionen und Islam – Geschichte, Kunst und Kultur im Maghreb. DuMont, Ostfildern 2009, S. 138f, ISBN 978-3-7701-3935-4